ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား

အငး္ ခြက္ေတာ့ခြက္ေနပါျပီ ။မေျပာျပန္ရင္လည္း အခ်င္းခ်င္းမေလးစားရာက်မယ။္ အဲ...ေျပာလိုက္ျပန္ရင္လည္း အားလံုးေပၚကုန္ေတာ့မွာပဲ။ အေတာ္ရက္စက္တဲ့ေခါင္းစဥ္ “ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား“ တဲ့ အဟိ ။ေမးသူရွိေတာ့ လည္း ေျဖရေတာ့မွာေပါ့ေလ ။ ေျပးစရာေျမက မရွိျပီကိုး.......။ ကဲ...စျပီေဟ့ ။ မ်က္ခံုးကေတာ့ ခပ္လႈပ္လႈပ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။အက်ိဳးဆက္ကလား....စိတ္ေကာက္ရင္ေကာက္..မေကာက္ရင္...ရန္ျဖစ္...နဖူးကြဲ..ဒူးျပဲ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ရည္းစားလား...မရွိပါဘူး ။လံုး၀ဆိုမွ လံုး၀ပဲ ။ငယ္ငယ္ကေျပာတာပါ အဟီး။ မရွိဆုိ လစ္မွမလစ္ပဲကိုး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေလ သူမ်ားေတြနဲ႕မတူခ်က္ေပါ့။ ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႕ တည့္တည့္မွာ အမေလး လႈပ္လို႕ေတာင္မရေပါင္ ။သူမ်ားေတြကမူလတန္းကို သူတို႕ရြာေတြမွာ တက္ၾကတယ္။ အလယ္တန္း အထက္တန္း ေရာက္ကာမွ သမီးပ်ိဳတို႕ရွိတဲ့အရပ္က အထက္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းတက္ၾကရတယ္ ေပါ့ေလ။ သမီးပ်ိဳတို႕ကေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ ေက်ာင္းစတက္ျပီ ဆိုကတည္းက အိမ္ေရွ႕ကေက်ာင္း ကိုးတန္းအထိပဲဆိုုပါေတာ့ ။ ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းေျပးခ်င္ရင္ေတာင္ ေရွာင္ႏိုင္မွလြတ္တာ ။ စာသင္ခန္းထဲက လွမ္းၾကည့္ရင္ အိမ္ကလူေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ ျမင္ရသလုိ အိမ္ကလွမ္းၾကည့္ရင္လည္း ေက်ာင္းသာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ ေရလို႕ရတယ္ ။ အဲေလာက္နီးပါတယ္ ။အလယ္မွာ လမ္းတစ္လမ္းပဲျခားတယ္ ။အဲဒီေတာ့ကာ မခက္လား ။သူမ်ားေတြမ်ား ေက်ာင္းဆင္းျပီဆိုတာနဲ႕ စက္ဘီးေလးေတြကိုယ္စီ စီးလို႕ရြာျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အိမ္ျပန္ေဖာ္ေတြနဲ႕ စလိုက္ ေနာက္လိုက္ ေပ်ာ္ပါးလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခင္ဟယ္ မင္ဟယ္ အၾကင္နာပိုတယ္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ေလ ။ သမီးပ်ိဳကလား ေက်ာင္းျခံ၀န္းထဲကထြက္ လမ္းမကူးျပီး အိမ္ျခံ၀န္းထဲကို၀င္ ဆိုေတာ့မခက္ေပဘူးလား ။ ေစ်းနဲကလဲ ေျခလွမ္း၁၀၀ ေလာက္လွမ္းရင္ေရာက္ေနေတာ့ကာ ဘယ္ေကာင္ေလးမွလိုက္လို႕မရဘူးေလ ။ အိမ္မွာဆိုမိသားစုေတြနဲ႕ အဲ ေစ်းသြားလို႕လိုက္မယ္မၾကံနဲ႕ ။ေစ်းမွာ အေမရွိတယ္ အန္တီေတြရွိတယ္မလြယ္လွဘူးေလ။ အဲေနာက္တစ္ခုုက လမ္းသြားရင္ဘယ္ဘက္မွ မၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္ ။ေဘးလဲမၾကည့္ဘူး။ ေနာက္ျပန္လဲမၾကည့္ဘူး ။ ေဘးကျဖတ္သြားလို႕ ျပံဳးျပမယ္မၾကံနဲ႕ မိတ္ေဆြ ။ မျမင္ဘူးသာမွတ္ ။အဲေရွ႕တည့္ တည့္က လာရင္ေတာ့ျမင္တယ္။မၾကည့္ဆို ရွက္တတ္တာက တစ္ေၾကာင္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ေတြေပါလြန္းလို႔ ပါ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႕လွည့္ၾကည့္တယ္ထင္ရင္္ မခက္ေပဘူးလား။ ရန္ကုန္လိုဟုတ္ဘူးေလ နယ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆိုတာက ေယာကၤၤ်ားေလးေတြပဲ အထိုင္မ်ားတာကလား။ အဲတစ္ခ်ိဳ႕က ဘာေျပာတုန္း ဆိုေတာ့ သမီးပ်ိဳ ေစ်းလာရင္“ ၾကည့္ၾကည့္ စက္ရုပ္ သံပါတ္ေပးလႊတ္လုိက္တာတ ဲ့ “ ။ေခါင္းကလည္း ေရွ႕ဘက္ လားရာကိုပဲဦးတည္သလို မ်က္လံုးကလဲ ေရွ႕တည့္တည့္ပဲ မရဘူး။ လမ္းေပ်ာက္သြားေတာ့မယ့္အလား လမ္းကိုပဲ မလြတ္တမ္းၾကည့္တာေလ။ အဲဂလို အဲဂလို မလစ္တာရယ္ မစြံတာရယ္ေပါင္းျပီး ရားဇီးမရွိဘူးဆိုပါေတာ့ ။
ကိုးတန္းေအာင္ေတာ့ဆယ္တန္းေပါ့ေလ ။အဲ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ က်မွာစိုးေတာ့ ရန္ကုန္ေျပာင္း တက္တယ္။ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာနဲ႕ပဲ နပန္းလံုးေနရတာ မဟုတ္လား ။တစ္ခါတစ္ခါ ေန႕လယ္ စာပါငတ္တယ္ ေက်ာင္းကအဆင္း ၀ိုင္းကို တန္းဂိုးရတာကိုး ။လမ္းမွာေပါင္မုန္႕ေလး၀ယ္စားျပီး အသက္ဆက္ ရတာ။ ပင္ပန္းပါ့ ။ အဲဂလို အိ္မ္ရယ္ ေက်ာင္းရယ္ ၀ိုင္းရယ္ သံုးပြင့္ဆိုင္ ခ်ာလပတ္ရမ္းေအာင္ေျပးရင္း စာေတြပဲ က်က္ခဲ့ရလို႕ ၁၀ တန္းမွာလဲ ရားဇီးမရွိဘူး ။ ဟီးဟီး ။
အဲ ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ တက္တယ္ ။ ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာတာပါ ။အမွန္က အေ၀းသင္တက္တာ။ အေ၀းသင္ဆိုေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္းတစ္လေပါ့ ။ အဲဒီတစ္လလည္း ေနပူလို႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ ျပီးအိမ္ျပန္တဲ့ရက္ကမ်ားတယ္ ။ေက်ာ္ၾကီးဆီေတာ့ ဂိုးတယ္ ပံုမွန္။ ေနတာက ေျမာက္ဥကၠလာ က်ဴရွင္ယူတာ နီးနီးယူတယ္မွတ္လို႕လား ။အိမ္နဲ႕ေက်ာင္းအျမဲနီးခဲ့တာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လာထားဆိုျပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ေက်ာ္ၾကီးဆီမွာ သံုးႏွစ္လံုးတက္တာေပါ့။ အဲ...အဲဒီမွာ စ တယ္ဗ်ိဳ႕ ။ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာတစ္ေယာက္ေလ ပထမႏွစ္ ထဲကစလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကုိ ေရာက္ေရာပဲ။ အေတာ္ဇြဲေကာင္းတဲ့လူ ။ ဘယ္ဘ၀ကေရစက္လည္းမသိပါ ဘူး ။ၾကည့္လို႕ကိုမရတာ ။မုန္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ၾကည့္လို႕မရတာ။ ဘာလို႕လဲေတာ့ မေမးနဲ႕ သူ႕ဟာသူေအာ္ တို ၾကည့္မရတာ ။ခ်စ္ဖို႕ေတာ့ေ၀း ။ ဘယ္လိုမွလဲေျပာလုိ႕ မရဘူး အဲ့ဒီတစ္ေယာက္က ။ အိမ္ကထြက္တဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္တယ္ ။ အိမ္ကထြက္တာနဲ႕ သူကေနာက္ကလုိက္တာ ။ သူမ်ားစီးတဲ့ ဘတ္စ္ကိုမရ ရေအာင္လိုက္စီးတယ္ ။ျပီးေတာ့ေဘးနားက ပြားတာေပါ့ ။ တစ္ေန႕မဟုတ္ တစ္လမဟုတ္ သံုးႏွစ္လံုး ဆိုေတာ့ ညစ္တာေပါ့ေနာ္ ။ ကိုယ္ကၾကိဳက္တဲ့လူ ဆိုရင္ေတာ့ရင္ခုန္စရာေပါ့ ။ခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းတိုင္း စိတ္ရႈပ္ရတယ္။ ကားတစ္စီးထဲ အတူမပါလာလို႕မေပ်ာ္လိုက္နဲ႕ သူက ဆူးေလမွာၾကိဳေစာင့္ေနႏွင့္ျပီ ။ ဟူး.....ေသခ်င္တာပါပဲ။ တကယ္ပါ။ အျမဲကိုရွိေနတာ ။ၾကာလာေတာ့ အေမ့ကိုေျပာျပတယ္ ။ အမေလး က်ားေၾကာက္လို႕ ရွင္ၾကီးကိုး ...ရွင္ၾကီးက်ားထက္ဆိုးေတာ့တယ္။ ေမေမက ဘာေျပာတုန္းဆိုေတာ့ နင့္ကိုသံုးႏွစ္လံုုး လိုက္တာဆိုေတာ့ ေတာ္ ေတာ္ခ်စ္လို႕ေနမယ္တဲဲ့ ။ ကိုယ္ခ်စ္ကိုမရွာနဲ႕ သူခ်စ္ကိုရွာဆိုေတာ့ ။ အင္း အေမ့စကားနားေထာင္ၾကည့္လိုက္ ပါဦးမယ္ေလ ဆိုျပီး ေက်ာင္ျပီးေတာ့ ၾကိတ္မွိတ္ လက္ခံလိုက္တယ္။ အေျဖေပးပံု သိခ်င္လား ။အင္း ေျပာရမွာေပါ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စကားတစ္လံုးမွ မေျပာဘူး ႏွစ္နာရီေလာက္ကိုၾကာတယ္။ ေျပာလို႕ကိုမထြက္တာ ။ သူူကေျပာတယ္ မေျပာရဲရင္ ေခါင္းေလးပဲျငိမ့္ေပးပါတဲ့ သူေက်နပ္ပါတယ္တဲ့ေလ ။ အဲ ေခါင္းျငိမ့္ဖို႕ကို ေနာက္နာ ရီ၀က္ေလာက္ထပ္ၾကာတယ္ ။အဲဂေလာက္ ခ်စ္တာ ။ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ တကယ္ပါ သူ႕ကိုခ်စ္ဖို႕ကိုေလ။ သူက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာဆုိေတာ့လည္း ။အင္းေနာက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာတာေတာင္ သူ႕ကိုခ်စ္မလာခဲ့ဘူး ။အရင္ကေတာ့ ၾကာလာရင္ အေနနီးျပီးျပန္ရင္နိုင္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုျပီး လက္ခံခဲ့တာပါ။ ခ်စ္လို႕မရတဲ့အဆံုး ေျဗာင္ပဲဖြင့္ေျပာျပီး လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္ ။အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သမီးပ်ိဳကို သူအခုထိ ခ်စ္ေနတုန္းပါ ။ဟိုေန႕က ညီမ၀မ္းကြဲေလးနဲ႕အင္တာနက္မွာေတြ႕ေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ။ သူ႕အေၾကာင္းကို ညီမကေျပာတယ္။ “ မမကိုေမးေနတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ နင့္အမ ငါ့ကို ရက္္စက္သြားတယ္ “တဲ့ ေလ။စိတ္မေကာင္းရံုကလြဲျပီး ဘာမွမလုပ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ အဲလိုနဲ႕သူနဲ႕ျပတ္သြားတယ္ေပါ့။
ေနာက္ပိုင္း ဟိုသင္တန္းတက္ ဒီသင္တန္းတက္နဲ႕အခ်ိန္ေတြကုန္လာခဲ့တယ္ ။ ၾကာလာေတာ့ရန္ကုန္မွာ ပ်င္းတာနဲ႕ သၾကၤန္ကိုအိမ္ျပန္သြားတာ။ ေအာ္ ဆယ္တန္းျပီးအတည္းက သမီးပ်ိဳ ရန္ကုန္မွာေနျဖစ္သြားတာ ေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ အဲ နယ္သၾကၤန္ကေတာ့ ရန္ကုန္လို ကားနဲ႕လည္လို႕မရဘူး ဆိုင္ကယ္နဲ႕ လည္ရတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေတြ ေရကစားတဲ့ မဒီေတြကိုဆုိင္ကယ္ေပၚက ျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ျပီး ျဖတ္မေမာင္းသြားနဲ႕။ အတိုက္ခံရမွာေတြ နားမလည္ဘူး ။ ေရေမႊးနဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ဖ်န္းပလုိက္တာေအး ေရာ ပါးစပ္ထဲေတြ၀င္ မ်က္လံုးထဲေတြ၀င္ေပါ့။ အဲဂလိုလဲ ညစ္ပတ္ပါတယ္ ။ အဲဒီလိုေတြ ကဲတယ္ ကတယ္ ရြၾကတယ္ေပါ့ေလ ။အဲဒီ သၾကၤန္မွာပဲ အရင္ကတည္းက ရိတိတိ တစ္ေယာက္နဲ႕ညိသြားတယ္ေပါ့ ။ အဲ ေမ့လို႕ နယ္မျပန္ခင္က အင္တာနက္ကခ်စ္သူနဲ႕ စကားမ်ားလို႕ ညစ္ညစ္နဲ႕အိမ္ျပန္အလာမွာ ဆိုေတာ့ ရိတိတိက ညိတိတိျဖစ္သြားတာေပါ့ ။သူ႕ကို ခ်စ္တာလည္းပါတယ္ ေရာသြားတာ။ဟီး ။ ေနာက္ရန္ကုန္ျပန္တယ္ ဟိုခ်စ္သူနဲ႕ ျပန္အဆင္ေျပသြားျပန္တယ္။ ခုေတာ့ သူက သူ႕မယူရင္သတ္မယ္တဲ့ ။ယူတဲ့ အေကာင္ကိုပါသတ္မယ္ ဆိုပဲ။ တကယ္လားေတာ့ ေျပာတတ္ပါဘူး။ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အဖတ္တင္သြားတယ္ေပါ့ ။
ဒူဘိုင္း ....ဒူဘိုင္း .....ဒူဘ္ိုင္းကို လာရေတာ့မယ္။ သၾကၤန္ကိုကိုက ဘာမွာလိုက္လဲဆိုေတာ့ ျပန္လာရင္သူ႕ကိုလက္ထပ္ပါတဲ့။ အင္းေပါ့ ။ ဒူဘိုင္းေရာက္လာေတာ့ ငိုခ်င္တာပါပဲ ။ကႏၱာရထဲမွာ ေနက ျခစ္ျခစ္ ေတာက္ပူ ။သစ္ပင္ေလးေတြက ဟိုတစ္ပင္ ဒီတစ္ပင္ ။ အလုပ္သစ္မွာ ပရက္ရွာေတြကမ်ားနဲ႔ ညစ္တာေပါ့ ။ အဲဂလို ညစ္ေနတုန္းမွာ အၾကင္နာပိုတဲ့ ကိုကိုနဲ႔ေတြ႕တယ္ ။ သူကသိပ္ဂရုစိုက္တာကိုး အားလဲေပးတယ္ ။ သူ႕ေၾကာင့္ ပူေလာင္တဲ့ ေဒသၾကီးမွာ ေနတတ္လာခဲ့တယ္ ။ သူ႕ကိုလည္းခ်စ္တယ္။ သၾကၤန္ကိုကို ကသတင္းေပ်ာက္ေနတာခုထိ ဆိုပါေတာ့ ။ ဖုန္းဆက္ရင္ေစ်းၾကီးေတာ့ မဆက္ျဖစ္ပါဘူး ။ သူ႕ကိုလညး္ရွာပါတယ္ ။ မေတြ႕ဘူး ။
အမွတ္မထင္ သူနဲ႕နာမည္ခပ္ဆင္ဆင္ တစ္ေယာက္ဂ်ီေတာ့မွာ အင္ဗိုက္လုပ္လို႕ အက္ဒ္ လိုက္တယ္။ သူမ်ားလားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ေမးခြန္းေတြေမး စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ တကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ရည္စားဦး ဆိုေတာ့ လြမ္းတယ္ေလ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ အဲဒီတစ္ေယာက္ကလဲ အမွတ္မထင္ ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ျပီး ခ်စ္မိသြားလို႕တဲ့။ အစပိုင္း တကယ္ကိုျငင္းခဲ့တာပါ ။ အင္တာနက္မွာေတြ႕တဲ့ ခ်စ္သူဆိုေပမဲ့ တကယ္စြဲလမ္းခဲ့ရင္ အျပစ္တစ္ခုလုပ္ရာက်တယ္ေလ ။ သူတစ္ပါးကိုဒုကၡမေပးခ်င္တာပါ ။ ေနာက္ပိုင္း သူ႕အခ်စ္ကို အသိအမွတ္ျပဳတာရယ္ သနားတာရယ္ အားနာတာရယ္ေပါင္းျပီး လက္ခံလိုုက္တယ္။ သူ႕ကိုခုထိမျမင္ဘူးေသးပါဘူး ။ ရန္ကုန္ုျပန္ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပရင္သြားေတြ႕မွာပါ ။ စဥ္းစားေနတယ္ ။ အျပင္မွာ ေတြ႕လိုက္လို႕ ကိုယ့္ကို သူကပိုျပီးစြဲလမ္းသြားခဲ့ရင္ သူ႕စိတ္မွာ ပိုျပီး နာက်င္သြားမွာစိုးတယ္ ။ အေကာင္းေတြပဲ ျဖစ္လာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေနပါတယ္ ။သူ႕အတြက္ေပါ့ ။
ခုတစ္ေလာ ဘယ္ခ်စ္သူေတြနဲ႕မွ သိပ္စကားမေျပာျဖစ္ဘူး ။ စိတ္ေတြညစ္လာလို႔ပါ ။ ဘယ္သူ႔ကို ေရြးရမွန္းလည္း တကယ္မသိတာပါ ။ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕လည္း သိပ္စကားျပန္မေျပာဘူး ။ထင္ခ်င္သလို ထင္ၾကပါေစ ။ တစ္ေန႕သူငယ္ခ်င္းကို တိုင္ပင္ၾကည့္ေတာ့ အေျဖမရတဲ့ အျပင္ အခ်ြန္နဲ႕မ ၾကတယ္ ။ နင္ ဘယ္နွစ္ေယာက္ယူမွာလဲတဲ့ ။တစ္ေယာက္တည္းယူမွာမုိ႕တုိင္ပင္တာေပါ့ ။မဟုတ္လို႕ကေတာ့ တိုင္ပင္လိမ့္မယ္ အားၾကီး ။ အင္းခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေလးေယာက္ပဲရွိတယ္ ။
ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဂ်ီေတာ့မွာဓါတ္ပံုမတင္ရဲေတာ့ပါဘူး ။ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာၾကလို႕ပါ ။ တကယ္ ဟုတ္တာမဟုတ္တာ အပ ထား ဗ်ာမမ်ားခ်င္ေတာ့တာပါ။ အသက္ကၾကီးလာျပီေလ ။ အခုဆိုရင္ခ်စ္တယ္ေျပာရင္ ေျဗာင္ျငင္းရမွာအားနာ ေတာ့ ေပါက္ကရေတြပဲ ေလွ်ာက္လုပ္ခိုင္းပါေတာ့တယ္ ။ တကယ္ခ်စ္ရင္ ျပန္လာရင္သံပုရာသီး အလံုး၅၀ အခြံမခြာပဲ တထို္င္တည္း စားျပဆိုတာမ်ိဳးေတြပါ ။ အင္း ေမာင္ငယ္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကေတာ့ တကယ္ခ်စ္တယ္ ထင္ပါ့ ။ ျပန္မလာခင္ ေလ့က်င့္မယ္ဆိုျပီးစားတာ ေဆးခန္းေရာက္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ ၾကားရေတာ့လည္း တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
သမီးပ်ိဳက အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္ေလ။ အားနာတတ္တာ သနားတတ္တာ စာနာတာေတြေပါ့ ။ ေမြးရာပါ ဆိုေတာ့ ျပင္ရခက္တယ္ ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ကို မနာက်င္ေစခ်င္ပါဘူး ။ ဒါ ေစတနာပါ ။ ဒါေတြက ရည္းစားမ်ားေစခဲ့တာလား ေတာ့ မသိပါဘူး ။ အင္တာနက္က ခ်စ္သူေတြေတာ့ အျပင္မွာမေတြ႕ဘူးပါ ဘူး ။ သူတို႕ေနာက္ရည္းစားေတြ ရရင္ရ မရရင္ ကိုယ့္ကို ေမ့သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္ ။ ကိုယ့္ကိုစြဲလမ္းေနမယ္ ဆိုရင္ အျပစ္မကင္းသလိုၾကီးခံစားေနရတယ္ ရွင္ ။ အခုေတာ့ ဒီအက်င့္ေတြကို ျပင္ပါေတာ့မယ္ ။ အရင္လုပ္ခဲ့တာေတြကလဲ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။ အားနာျခင္းရဲ႕ အက်ိဴးေတြေပါ့ေနာ္ ။ မေကာင္းမွန္းသိပါျပီ ။ခြင့္လႊတ္ၾကေနာ္ ။
ကဲ.....ကဲ...“ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား“ ရာဇ၀င္သိျပီေနာ္ ။ ေက်နပ္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ ။ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ အကုန္ေျပာလိုက္ျပီ။ သမီးပ်ိဳကို လာ တက္ခ္ တဲ့ ကိုဗညားေရ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ဆက္ရန္ကိုေတာ့ ေခါင္းၾကိမ္းတယ္။ ဂယ္ပဲ ။ သံခေမာက္ေဆာင္းျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနမွ ေတာ္ကာက်မယ္ ထင္တာပဲ ။ မ်က္ခံုးလႈပ္တယ္ ကြယ္ ။


မွတ္ခ်က္။ ။ ရည္းစားစာေပးသူတိုင္းကိုျပန္မၾကိဳက္ပါ ။ ရညး္စားစာ အားလံုးေတာ့ အေဒၚမ်ားအိမ္တြင္ ထားပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ စိတ္မခိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သတိေပးတားျမစ္ခ်က္။ ။ ရည္းစားမ်ားသည္ဟု မေျပာေစလိုပါ ။သနားတတ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။



ပံု/
ငါကြ