“သမီးပ်ိဳ ခရီးသြားေနသည္“ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လြင္မိုးကိုအားက်လို႕ပါ။ သူကခ်င္းျပည္နယ္ တစ္ေလွ်ာက္ သြားတာမလား။ ျပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဒီရြာကို ဒီလိုေခၚခဲ့ၾကတာလဲ ။ ရိုးရာဓေလ့ေတြက ဘယ္လိုေတြ လဲ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတာလဲ စသျဖင့္ ဘာညာဘာညာမွတ္တမ္းတင္ေမးျမန္းခန္းေတြေပါ့ေလ။ သမီး ပ်ိဳ ကေတာ့သူ႕လိုဘယ္လုပ္လိမ့္မလဲေနာ္ ေတာ္ၾကာအတုခိုးတယ္ျဖစ္ေနဦးမယ္ ။ဟုတ္ဘူးလား ။သူနဲ႕မတူ တမူထူး ေအာင္လုပ္မယ္လို႕စိတ္ကူးတယ္။ သမီးပ်ိဳလဲ ျမန္မာျပည္ပဲခရီးသြားမယ္လို႕စဥ္းစားထားတယ္ေပါ့။ခရီးစဥ္ျဖစ္ ေျမာက္ေရးအတြက္ ကူညီပံ့ပိုးသူေတြကေတာ့ သမီးပ်ိဳနဲ႕ကိုယ္ကိုတိုင္ေပါ့ေနာ္။ ဟီး သြားမွာက တစ္ေယာက္ထဲဆို ေတာ့ေလ။ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကမ်ားေတာ့ ခြင့္ရက္က ၄၀ ေလာက္ယူရတယ္ဗ်ိဳ႕။ ကုန္က်စရိတ္ကလည္း မ ေသးဘူးမလား။ အီေဖကိုတို႕ဆီကို ဒါရိုက္သြားတဲ့ေလယာဥ္ကအေတာ္ရွားကိုး။ ရွားဆိုရွိကို မရွိတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဆင့္ စီးရတယ္။ လက္မွတ္ေလးေစာင္၀ယ္ရတယ္ေပါ့။ အသြားအျပန္ဆိုေတာ့ေလ။ ကိုယ့္ခရီးစဥ္ အတြက္ဆိုေတာ့ ကုန္ပေစ ကုန္ကုန္ ရတယ္။ ခုေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ေနရလုိ႕ မအားပါဘူး။ သြားမွာက မနက္ျဖန္ဆိုေတာ့ အ၀တ္အစားမ်ားထုတ္ပိုးျခင္းနဲ႕ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၀ယ္ယူျခင္း ေတြေလ။ အဲ အထူးအစီအစဥ္ တရပ္အေနနဲ႕ကေတာ့ စာရင္းဇယားျပဳစုျခင္းေပါ့ ။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အမည္နာ မ အတိအက်နဲ႕တကြ ေနရပ္လိပ္စာ ဖုန္းနံပါတ္တို႕စုေဆာင္းျခင္းေတြပါ။ တျခားလူေတြဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲေနာ္ ရန္ကုန္ဘေလာက္ဂါေတြပဲ သီးသန္႕။ ေတြ႕ရင္မုန္႕၀ယ္ေၾကြးခိုင္းမလို႕ေလ ။မၾကံမပိုင္ဘူးလား ။ ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္ေတြ ေျပးႏိုင္ရင္ ေတာ့လြတ္မယ္ မေျပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ေၾကြးေပေတာ့ပဲ။ ေဟးေဟး ။
ဒီခရီးစဥ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ စိုးရိမ္ျခင္း၊ စိတ္ပူျခင္း နဲ႕စပ္စုျခင္း ပါ။ ဒီလို “စ“သံုးလံုးဆာ ေဗးေလးရဲ႕ အဓိက တားကက္ ကရန္ကုန္ေပါ့ ။ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့
၁။ ။ဘယ္နားကအသုတ္သည္ဘယ္နားေရာက္လို႕ဘယ္ေပ်ာက္သြားျပီလဲ..........
၂။ ။ဘယာေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ကလားေလး ဘယ္သူနဲ႕ညားလို႕ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရေနျပီလဲ..........
၃။ ။ဟိုနားကမုန္႕ဟင္းခါးသည္ေလး မုန္႕ဖတ္အၾကံေတြနဲ႕ေရာေရာင္းတုန္းပဲလား.........
၄။ ။ဒီႏွစ္အပူဒဏ္ေၾကာင့္ ယပ္ေတာင္သည္ေတြ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကျပီလား..........
၅။ ။အေပၚပူေအာက္ပူေနဆူဆူေျမပူပူမွာအိုးတိုက္ဖြဲျပာေရာင္းတဲ့ကလားမေလး ဖိနပ္မွပါရဲ႕လား.........
၆။ ။ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ေဗထုတ္သည္ေတြ အလုပ္မွျဖစ္ရဲ႕လား...........
၇။ ။တက္ခ္စီ ခေတြေစ်းတက္ေနလို႕ရန္ကုန္ျပည္သူျပည္သားေတြ ကုန္းေၾကာင္းတစ္လွည့္ေျခက်င္တစ္လွည့္ နဲ႕ခရီးဆက္ေနရျပီလား............... စသျဖင့္ လားေပါင္းမ်ားစြာကို အေျဖရွာထြက္မွာပါ ။စိတ္၀င္စားရင္ လိုက္ခဲ့ လို႕ရတယ္ေနာ္ ။ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သမီးပ်ိဳသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဘေလာ့ေလးကိုခြဲသြားရမွာမို႕ ေတြးမိတိုင္း ေၾကကြဲလို႕ ေသာကမ်က္ရည္ဗူးသီးလံုးေလာက္ က်ရတာလဲအခါခါပါပဲ ။ စဥ္းစားမိတုိင္းခံစားရလြန္း လို႕ ညညဆိုအိပ္လို႕မေပ်ာ္တာ ေခါင္းခ်ရင္တံုးကနဲပါပဲ ။ေမ့ထားပါမယ္ ဆုိတာကိုက ပိုျပီးသတိရေစတာမို႕ အခ်ိန္တိုင္းေျဖမဆည္ႏိုင္လို႕ ထမင္းစားရင္ေတာင္ စားလို႕မ၀င္တာ ဆႏၵန္ဆင္မင္းကိုခုတ္တဲ့ေၾကာင္စာ ေလာက္ပဲစားႏိုင္ပါေတာ့တယ္ကြယ္ ။ခံစားရပါလားေနာ္ ။ရန္ကုန္ေရာက္ခဲ့ရင္လည္းျဖစ္သလို ဒုတ္ထိုးေလးစား ျပီးေၾကးအိုးေလးပဲေသာက္ေနပါေတာ့မယ္။ အဟတ္ဟတ္ ။ ရွဲဒိုး စကားနဲ႕ေျပာရင္ေတာ့ အလကားေျပာတာပါ တကယ္ေျပာတာပါေပါ့ေနာ္ ။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဘယ္သိမလဲေပါ့ ။
ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြကို ခ်စ္လို႕ေနာက္တာပါကြယ္ ။စိတ္ေတာ္မဆိုးလိုက္ၾကပါနဲ႕။အမွန္က မျပန္ တာ၂ႏွစ္ရွိျပီဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းလို႕ျပန္မွာပါ။ျပီးေတာ့ မုန္႕စားျပန္မွာ။ အၾကံကလဲၾကီးပါ့ေနာ္ ။အင္း ခုေတာ့ သမီးပ်ိဳ တကယ္ အၾကပ္ရိုက္ေနပါတယ္။ လက္ေဆာ့ျပီး ၀ယ္ထားတဲ့ လက္ေတာ့ပ္ ေလးတစ္လံုးကို အျပင္းေျပ ကလိဖို႕သယ္သြားရေကာင္းနိုး ထားခဲ့ရေကာင္းနိုးနဲ႕ဆံုးျဖစ္မရျဖစ္ေနပါတယ္ ။ေခါင္းပန္းလွန္ရင္းဆံုး ျဖတ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးမိျပန္ေတာ့လည္း ဟိုေမသဥၹာဦး ကားထဲကလို လွန္ေတာ္မူလိုက္တာ ေထာင္ေတာ္မူေနလို႕ ဆိုသလို ျဖစ္ေနမွာ စိုးရတယ္မလား.....ဆိုေတာ့ေလ လွန္ေတာ္မမူရဲဘူး ေတာ္ၾကာ လွန္ေတာ္မူလိုက္လို႕ ေထာင္ ေတာ္မူတာ ျမင္ေနရရင္ဆုံးျဖတ္မရျဖစ္မွာစိုးလို႕ပါ။ အဟီး ။
သမီးပိ်ဳေလ လမ္းခြဲစကားေတြမေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဘယ္ရည္းစားကိုမွလမ္းမခြဲတာသာၾကည့္ေတာ့။ အသဲကမခိုင္ယိုင္တုိင္တုိင္နဲ႕မို႕ ခရီးသြားရတာစိတ္ေတာင္မေကာင္းပါဘူး တကယ္ပါ။ သမီးပ်ိဳဆီကို အရင္ကလို ပဲလည္ပါ ပတ္ပါ နႈတ္ဆက္ၾကပါေနာ္ ။အားခဲ့ရင္ေပါ့ ။သမီးပ်ိဳရဲ႕ ကိုယ္ပြားေလးကို ထားခဲ့မယ္ေနာ္။ ရက္၄၀လံုးရွိ ေနမယ့္ သမီးပ်ိဳရဲ႕ကိုယ္ပြားေလးကို မုန္႕ေတြမေၾကြးရင္ေနပါ ။ေရေလးေတာ့ လာလာတုိက္ပါေနာ္။ ေနခဲ့ေတာ့ သမီးပ်ိဳေလးေရ မင္းအကို ေမာင္ႏွမေတြက မင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကလိမ့္မယ္ကြဲ႕။တို႕မ်ားကေတာ့ ဆာေဗးဆင္း လိုက္ဦးမယ္။ ရန္ကုန္က ေကာ္နက္ရွင္က မေကာင္းေတာ့ ကပ္လုိ႕မရတာနဲ႕တင္ မင္းနဲ႕လဲေတြ႕ရမယ္ မထင္ပါ ဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာပိုင္းမွာ ဟက္ကာေတြထက္ဆရာက်ေတာ့ ေက်ာ္တာခြတာေတြလည္း မတတ္ဘူးကြဲ႕။ သိတဲ့အ တိုင္းပဲ။ ဒီေတာ့ကာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း မုန္႕စိမ္းေပါင္း စားျပီးေနခဲ့ေတာ့ေနာ္။
အားလံုးကို ခ်စ္တယ္။ အာဘြားကို မ်ားမ်ားေလးေပးလို႕ရေအာင္ ....အက္ကိုး သံေလးလဲပါေအာင္ လႈိဏ္ ေခါင္းထဲ ေျပး၀င္ျပီး အာဘြားခဲ့မယ္ေနာ္ ။အားဘြား...ဘြား...ဘြား.....)))))))))))))))))))))

သမီးပ်ိဳကခရီးေတြၾကီး သြားသြားေနရတယ္ ဟပ္လား....။ ထံုးစံအတိုင္း ဒီတစ္ခါလဲ နယူးေယာက္ ကိုခရီးေထာက္ရတယ္ဗ်ိဳ႕ ။ဟိုတယ္မွာ အင္တာနက္က ဖရီးဆိုေတာ့ လက္ေတာ့ပ္ေလး သယ္သြား ျပီး ဟိုအိမ္ လည္ဒီအိမ္လည္ေပါ့ ။ ဒီတစ္ခါလည္း အိမ္လည္မယ္စိတ္ကူးတယ္ ။ လက္ေတာ့ပ္ေလးကိုထုတ္ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ကို အသာဖြင့္လိုက္ေတာ့ ။ အလို...အညိဳတစ္ေယာက္ တက္ခ္ထားပါေရာလား ။အမယ္ မေသခ်ာမွာစိုးေတာ့ ဆီေဘာက္မွာေတာင္ လာေအာ္သြားေသး “သမီးပ်ိဳေရ တက္ခ္ထားတယ္ေနာ္“ တဲ့ေလ။ ရက္စက္ပါေပ့ အညိဳရယ္ ။ ခုမွခရီးက အေရာက္ဟိုတယ္ကိုေျခခ်ရံုပဲ ရွိပါေသးတယ္ ဟယ္ ။ ေတာ္ေတာ္အခ်စ္ေပါ့တာကိုး.........။ အင္း ကိုယ့္ကို ခ်စ္လို႕ တက္ခ္ေတာ့လည္း ေရးေပးရမွာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား ။ ဘာတဲ့ သမီးပ်ိဳ ျဖစ္ပံုလာပံုအေၾကာင္း ဟုတ္လား ။ အင္း ..ေျပာမယ္ ေျပာမယ္။ သို႕ေပမယ့္ အေထြအထူးေတာ့ ရွိဘူးရယ္ ။
ျဖစ္စဥ္ကဒီလိုေဟ့ ။သမီးပ်ိဳက ခရီးတစ္ေခါက္ကျပန္လာရင္ နားရက္က အနည္းဆံုးသံုးရက္ရ တယ္ ။ ေအးေဆးနားေပါ့ဟယ္ ။ အဲလို ဆိုေတာ့ နားတာေပါ့ ဘယ္ရမလဲ ။စားလိုက္ အိပ္လုိက္ အင္တာနက္ေလး ေပၚတက္လိုက္ မူဗြီေလးေတြ ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အဆင္ကိုေျပလို႕ ။ခု၀လာတာက သက္ေသေလ ။ အဲဂလို နားတာ။ အဲလို ဆိုေတာ့ ဂ်ီေတာ့မွာ ေတာ္ကီပြားလိုက္ ယူက်ဴ႕မွာ ျမန္မာကားေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ သီခ်င္းေတြ ေဒါင္း လိုက္နဲ႕ကို တစ္ေယာက္ထဲ မအားဘူးေပါ့ ။ ဟင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမခ်က္ျဖစ္ပါဘူး ဟယ္။ အြန္လိုင္းမွာ အလုပ္ရႈပ္ရတာနဲ႕တင္အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ျဖစ္သလုိ စားေပါ့။ ဟဲဟဲ ။ အဲလိုနဲ႕ ၾကာေတာ့ ပ်င္းလာတယ္ ။ျမန္မာစာ ေတြ ဖတ္ခ်င္တာ ဘယ္ကဘယ္လို ဖတ္လို႕ ဘယ္ကိုသြားျပီးေဒါင္းရမလဲ ဆိုတာလဲမသိေတာ့ ညစ္တာေပါ့။ ဒါနဲ႕ တစ္ေန႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕စကားေျပာျဖစ္တယ္ ။သိၾကတယ္ ဟုတ္ ႏွင္းနဲ႕မာယာေပါ့ ။သူငယ္ခ်င္း အရင္း ေခါက္ေခါက္ ေခါင္းပါေခါက္ခ်င္တယ္ ။တကယ္ ။ သူစာေရးေနတာ ေျပာတာမွတ္လို႕လား ။ဖြတ္ထားတယ္ သိလား ။ ဟယ္ငါလဲ ေရးမွာေပါ့ ။ နင္က ငါ့ကိုဘာ့လို႕မေျပာတုန္းဘာညာနဲ႕ ရစ္တာေပါ့။ လူက ရြေနတာကိုး...။
ရြပံုကိုေျပာမယ္ သပ္လား။ ဒီကို မလာခင္ စပီကင္ တက္ခဲ့တယ္ေလ။ တစ္ႏွစ္ေပါ့ ဆရာကေတာ့ပြဲ လုပ္ခါနီး ဒီႏွစ္က ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အမွတ္တရျဖစ္လို႕ စာေစာင္ထုတ္မယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ စာေရးဆ ရာေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြပဲေပါ့။ တစ္ေယာက္မက်န္ မေရးမေနရစနစ္ က်င့္သံုးတယ္ ။ အဲဒီ ထဲကေရြးမယ္တဲ့ ။ ဆိုေတာ့ ေရးရေတာ့မယ္ ေလ။ စဥ္စားၾကည့္ေတာ့ စာကလဲ မေရးတတ္ဘူးမလား ။အဲဒီေတာ့ ကဗ်ာေလးစမ္းေရးၾကည့္ရေကာင္းမယ္ ဆုိျပီး ၾကိဳးၾကိဳးစားစားနဲ႕ေရးလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး သမီးပ်ိဳေရးတဲ့ ကဗ်ာေလး စာမ်က္ႏွာေပၚေရာက္သြားတယ္ သိလား။ အမေလး သိေတာင္မသိပါဘူး စာေစာင္ထြက္မွ သူမ်ားေတြ ေတြ႕လို႕ျပေတာ့မွ သိရတာ ေပ်ာ္လိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း ေျပာေျပာခ်င္ပါဘူး ။ အဲဒီကတည္းက ေျမာက္ေန တာေလ။ မေရးတတ္ပဲ ေရးတာကို အေရြးခံရတယ္ဆိုေတာ့ မေပ်ာ္သင့္ေပဘူးလား။ အမွန္က ကဗ်ာက သိပ္ ေကာင္းလွတယ္လဲ ဟုတ္ပါဘူး ဟယ္ ။ အနူေတာထဲလူေခ်ာျဖစ္သြားတာ ဟဲဟဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀န္ခံရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ အဲဒီကတည္းက စာေရးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ေပါ့ ။ ေရးေတာ့ ဘယ္ေရးတတ္ပါ့မလဲ ။ တတ္ ေရာင္ကားေလ ။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်တယ္ ေျပာရမယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ဘေလာ့ ေရးေနတာ သံုးလရွိျပီေလ။ အဲဒါမေျပာဘူး လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ ေမးေတာ့ ရွက္တယ္ဆိုလား ျပန္ေျဖတယ္။ မွတ္မိေတာ့ပါဘူးဟယ္။
ႏွင္းကေျပာတယ္ ။နင္ေရးခ်င္ရင္ ငါအသစ္ဖြင့္ေပးမယ္ ငါ့ဆီလာခဲ့တဲ့။ သြားတာေပါ့ ဘယ္ရ မလဲ။ အဲ....အဲဒီေန႕ကဘာမွလဲစားရေတးဘူး ။ဗိုက္ကေတာ့ဆာတယ္ ။ စားေတာ့ပါဘူးေလ သူငယ္ခ်င္းႏွင္းက သေဘာေကာင္းတာပဲ “နင္ခ်က္ထားလိုက္ငါလာခဲ့မယ္ “လို႕ဖုန္းဆက္ေတာ့ “ငါေတာင္ဂက္စ္မရွိလို႕မခ်က္တာ ၾကာေပါ့“ လို႕ဆိုေတာ့ကာ အင္းထူးပါဘူး “ငါ၀ယ္ေၾကြးမယ္ ငါတို႕အျပင္မွာစားၾကတာေပါ့“ လို႕ဖုန္းဆက္ေျပာ လိုက္ေတာ့ ေအးဆိုျပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။ ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာက “အယ္လ္ဂူေရး ေမာလ္“ ပါ။ သမီးပ်ိဳက တက္ၾကြ ေနေတာ့ ခ်ိန္းရာေနရာ အေျပးေလးသြားတာေပါ့။ မိုးကလဲ သည္းတယ္ အဲဒီေန႕က။ မိုးသည္းတာ ဂရုမစိုက္အား ပါဘူး ။ဘေလာ့ေလး လိုခ်င္တာကိုး......။ သမီးပ်ိဳေရာက္ေတာ့ သူကေရာက္ေသးဘူးရယ္။ ေစာင့္ရတာေပါ့ ။ ဘယ္ေျပာရဲပါ့မလဲ သူကလုုပ္ေပးမယ့္သူကိုး ။ ေစာင့္ေနတဲ့ေနရာက ရုပ္ရွင္ ပိုစတာေတြ ေၾကာ္ျငာထားတဲ့ အ၀င္ ေပါက္နားမွာပါ ။ေဘးမွာက ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွိတယ္။ ေစာင့္တယ္......ေစာင့္တယ္။ မလာ ဘူးေဟ့ ဆရာသမားက ။ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့ ငါလာေနျပီ...ေနာက္တစ္ခါေခၚေတာ့လညး္ ငါလာေနျပီ........ဆို တာၾကီးပဲ။ ရက္စက္ပံုေျပာပါတယ္ ။ သူ႕အိမ္နဲ႕က သံုးေလးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္တာကို သူက ညာတာေပါ့။ ေဘးဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြက ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ေပါ့ ။ သူတို႕ကထင္မွာေပါ့ ဒီေကာင္မေလး ဘယ္ေကာင္ေလးကို ေစာင့္ေနသလဲေပါ့ ။စိတ္၀င္တစား ခဏခဏၾကည့္ၾကတယ္ ။ရပ္ေနတာ ၾကာျပီကိုး....။ ေနာက္တစ္ခါေခၚျပီးေတာ့မွ ေရာက္ခ်လာတယ္ ထီးကေလးနဲ႕ မိုးကရြာေနတယ္ေလ။ ေက်းဇူးရွင္လာေတာ့ လာ လာဆိုျပီး စားစရာေတြရွိတဲ့ ဖုေကာ့ဒ္ ကိုေျပးၾကတာေပါ့။ တရုတ္ဆိုင္မွာ စားျဖစ္ၾကတယ္။ စားလို႕အျပီး စကား နဲနဲေျပာျပီး သြားၾကရေအာင္ဟယ္ ဆိုျပီး ျပန္ၾကတယ္ သူ႕အိမ္ကိုေပါ့ ။အိ္မ္ျပန္တာ အေကာင္းျပန္တာ မွတ္လို႕လား ။ မိုးေတြ ဒီေလာက္ရြာေနတာကို ေရခဲမုန္႕စားခ်င္တယ္ ပူဆာလို႕၀ယ္ေၾကြးခဲ့ရေသးတယ္။ ရစ္ပံု ရစ္ပံု ။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ မိုးရြာထဲေရခဲမုန္႕ ပူဆာတာ။ အဲဒါနဲ႕ ျငင္းရဲပါဘူး ၀ယ္ေၾကြးရတာေပါ့ ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘေလာ့တစ္ခု ဖြင့္ၾကတယ္။ ေျပာျပပါေသးတယ္ ။ဘယ္လိုေရး ဘယ္လိုတင္ ဘယ္လိုသံုးေပါ့ေလ ။ အဲ..ဘေလာ့ နာမည္ေျပာဆိုေတာ့ စဥ္းစားရတာေပါ့ ။ဟိုနာမည္ေလး ဆိုလည္း မေကာင္း ဘူး ဒီနာမည္ေလးဆုိလည္း သူမ်ားေတြ ယူျပီးသားၾကီး ဆိုေတာ့ ေခါင္းေတာင္ေျခာက္သြားတယ္။ ကဲလုပ္ပါဦးဆို ျပီး သူ႕ကိုအကူအညီေတာင္းရတယ္ေပါ့ ။သူလဲစဥ္းစား ကိုယ္လဲစဥ္းစားေပါ့ ။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႕ ေကာက္ ခါငင္ခါ အေကာင့္တစ္ခုဖြင့္ပလိုက္တာက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ပဲ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ေကာင္မေလးမို႕ ေကာင္း ကင္ရဲ႕သမီးပ်ိဳ ပါတဲ့။ နာမည္ေလးကိုျမင္လုိက္ရေတာ့ ခ်စ္လိုုက္ရတာ ခုထိပါပဲ ။ သူ႕ကိုေတာ့ ဘယ္ေျပာမလဲ ေတာ္ၾကာ မိုးရြာထဲ ေရခဲမုန္႕စားခ်င္တယ္လုပ္မွာစိုးရတယ္ ဟဲဟဲ။ ရစ္ခံထိမွာစိုးတာပါ။ ႏွင္းရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႕ ဒီနာ မည္ေလးရလာခဲ့တာပါ ။ တကယ္ေက်းွဇူးတင္တာပါ ။ နာမည္ေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႕။
ေကာင္းကင္ရဲ႕သမီးပ်ိဳ ျဖစ္ေပၚလာပံုေလးးက သိပ္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းလွပါဘူး။ ဘေလာ့ဖြင့္ျပီးေတာ့လည္း မေရးးျဖစ္ေသးပါဘူး ။ ျမန္မာလို မရိုက္တတ္တာရယ္ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္အင္စေတာမလုပ္ ရေသးတာရယ္နဲ႔ မတ္ခ်္ လကုန္ကဖြင့္ထားတဲ့အေကာင့္ ေအပရယ္ေရာက္မွစေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ ။ ပထမဆံုး ပို႕စ္ တင္တုန္းကလဲ ကဗ်ာတိုတိုေလးကို တစ္နာရီနီးပါးၾကာခဲ့ပါတယ္ ။ တစ္လံုးခ်င္းၾကည့္ျပီး ေရးရတာဆိုေတာ့ မ်က္လံုးေတြလဲနာ ေခါင္းေတြလဲ ခ်ာခ်ာလည္နဲ႕ အမွတ္တရေတြေပါ့ ။ ဒီလိုနဲ႕သမီးပ်ိဳေလးရွင္သန္လာတာ ခုဆိုႏွစ္လျပည့္ေတာ့မယ္သိလား ။ ဘေလာ့က ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ခင္မင္မႈေတြ မန္႕ခဲ့ၾကတာေတြ ဆီပံုးမွာ လာေအာ္ ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ရ ၾကည့္နူးရ ရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့လုိ႕ ႏွင္းကိုေက်းဇူး အရမ္းတင္သလို ဘေလာ့ကာေမာင္ႏွမေတြကိုလည္းေက်းဇူးအရမ္းတင္ေနခဲ့တာပါ ။ဒ ီေန႕ မွေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္ လာတက္ခ္ ခဲ့တဲ့ အညိဳ႕ကိုလည္းေက်းဇူးအထူးတင္တယ္ဟယ္ ေနာ္။
မိုးရြာထဲမွာေရခဲမုန္႕စားဖုိ႕ ဘာေၾကာင့္ပူစာခဲ့တာလဲ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ႏွင္းနဲ႕မာယာကိုပဲ ဒါရိုက္ သြားေမးၾကေနာ္။ သမီးပ်ိဳေတာ့ တကယ္မသိဘူး။ ေမးသမွ်ေတြ ဒိုင္ခံေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့ႏွင္းေရ ငါေတာ့ အခ်ြန္ နဲ႕ မ လုိက္ျပီ ။ ေနာက္မရစ္နဲ႕ေနာ္ ။ ဟီးဟီး ။အညိဳေရ အေၾကြးေၾကျပီေနာ္ ။ ဒီပို႕စ္ကို အစအဆံုး နွစ္ခါျပန္ေရး ရတာ နင္အသိေနာ္။ ေက်နပ္ေတာ့ ဟုတ္လား။

အငး္ ခြက္ေတာ့ခြက္ေနပါျပီ ။မေျပာျပန္ရင္လည္း အခ်င္းခ်င္းမေလးစားရာက်မယ။္ အဲ...ေျပာလိုက္ျပန္ရင္လည္း အားလံုးေပၚကုန္ေတာ့မွာပဲ။ အေတာ္ရက္စက္တဲ့ေခါင္းစဥ္ “ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား“ တဲ့ အဟိ ။ေမးသူရွိေတာ့ လည္း ေျဖရေတာ့မွာေပါ့ေလ ။ ေျပးစရာေျမက မရွိျပီကိုး.......။ ကဲ...စျပီေဟ့ ။ မ်က္ခံုးကေတာ့ ခပ္လႈပ္လႈပ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။အက်ိဳးဆက္ကလား....စိတ္ေကာက္ရင္ေကာက္..မေကာက္ရင္...ရန္ျဖစ္...နဖူးကြဲ..ဒူးျပဲ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ရည္းစားလား...မရွိပါဘူး ။လံုး၀ဆိုမွ လံုး၀ပဲ ။ငယ္ငယ္ကေျပာတာပါ အဟီး။ မရွိဆုိ လစ္မွမလစ္ပဲကိုး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေလ သူမ်ားေတြနဲ႕မတူခ်က္ေပါ့။ ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႕ တည့္တည့္မွာ အမေလး လႈပ္လို႕ေတာင္မရေပါင္ ။သူမ်ားေတြကမူလတန္းကို သူတို႕ရြာေတြမွာ တက္ၾကတယ္။ အလယ္တန္း အထက္တန္း ေရာက္ကာမွ သမီးပ်ိဳတို႕ရွိတဲ့အရပ္က အထက္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းတက္ၾကရတယ္ ေပါ့ေလ။ သမီးပ်ိဳတို႕ကေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ ေက်ာင္းစတက္ျပီ ဆိုကတည္းက အိမ္ေရွ႕ကေက်ာင္း ကိုးတန္းအထိပဲဆိုုပါေတာ့ ။ ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းေျပးခ်င္ရင္ေတာင္ ေရွာင္ႏိုင္မွလြတ္တာ ။ စာသင္ခန္းထဲက လွမ္းၾကည့္ရင္ အိမ္ကလူေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ ျမင္ရသလုိ အိမ္ကလွမ္းၾကည့္ရင္လည္း ေက်ာင္းသာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ ေရလို႕ရတယ္ ။ အဲေလာက္နီးပါတယ္ ။အလယ္မွာ လမ္းတစ္လမ္းပဲျခားတယ္ ။အဲဒီေတာ့ကာ မခက္လား ။သူမ်ားေတြမ်ား ေက်ာင္းဆင္းျပီဆိုတာနဲ႕ စက္ဘီးေလးေတြကိုယ္စီ စီးလို႕ရြာျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အိမ္ျပန္ေဖာ္ေတြနဲ႕ စလိုက္ ေနာက္လိုက္ ေပ်ာ္ပါးလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခင္ဟယ္ မင္ဟယ္ အၾကင္နာပိုတယ္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ေလ ။ သမီးပ်ိဳကလား ေက်ာင္းျခံ၀န္းထဲကထြက္ လမ္းမကူးျပီး အိမ္ျခံ၀န္းထဲကို၀င္ ဆိုေတာ့မခက္ေပဘူးလား ။ ေစ်းနဲကလဲ ေျခလွမ္း၁၀၀ ေလာက္လွမ္းရင္ေရာက္ေနေတာ့ကာ ဘယ္ေကာင္ေလးမွလိုက္လို႕မရဘူးေလ ။ အိမ္မွာဆိုမိသားစုေတြနဲ႕ အဲ ေစ်းသြားလို႕လိုက္မယ္မၾကံနဲ႕ ။ေစ်းမွာ အေမရွိတယ္ အန္တီေတြရွိတယ္မလြယ္လွဘူးေလ။ အဲေနာက္တစ္ခုုက လမ္းသြားရင္ဘယ္ဘက္မွ မၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္ ။ေဘးလဲမၾကည့္ဘူး။ ေနာက္ျပန္လဲမၾကည့္ဘူး ။ ေဘးကျဖတ္သြားလို႕ ျပံဳးျပမယ္မၾကံနဲ႕ မိတ္ေဆြ ။ မျမင္ဘူးသာမွတ္ ။အဲေရွ႕တည့္ တည့္က လာရင္ေတာ့ျမင္တယ္။မၾကည့္ဆို ရွက္တတ္တာက တစ္ေၾကာင္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ေတြေပါလြန္းလို႔ ပါ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႕လွည့္ၾကည့္တယ္ထင္ရင္္ မခက္ေပဘူးလား။ ရန္ကုန္လိုဟုတ္ဘူးေလ နယ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆိုတာက ေယာကၤၤ်ားေလးေတြပဲ အထိုင္မ်ားတာကလား။ အဲတစ္ခ်ိဳ႕က ဘာေျပာတုန္း ဆိုေတာ့ သမီးပ်ိဳ ေစ်းလာရင္“ ၾကည့္ၾကည့္ စက္ရုပ္ သံပါတ္ေပးလႊတ္လုိက္တာတ ဲ့ “ ။ေခါင္းကလည္း ေရွ႕ဘက္ လားရာကိုပဲဦးတည္သလို မ်က္လံုးကလဲ ေရွ႕တည့္တည့္ပဲ မရဘူး။ လမ္းေပ်ာက္သြားေတာ့မယ့္အလား လမ္းကိုပဲ မလြတ္တမ္းၾကည့္တာေလ။ အဲဂလို အဲဂလို မလစ္တာရယ္ မစြံတာရယ္ေပါင္းျပီး ရားဇီးမရွိဘူးဆိုပါေတာ့ ။
ကိုးတန္းေအာင္ေတာ့ဆယ္တန္းေပါ့ေလ ။အဲ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ က်မွာစိုးေတာ့ ရန္ကုန္ေျပာင္း တက္တယ္။ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာနဲ႕ပဲ နပန္းလံုးေနရတာ မဟုတ္လား ။တစ္ခါတစ္ခါ ေန႕လယ္ စာပါငတ္တယ္ ေက်ာင္းကအဆင္း ၀ိုင္းကို တန္းဂိုးရတာကိုး ။လမ္းမွာေပါင္မုန္႕ေလး၀ယ္စားျပီး အသက္ဆက္ ရတာ။ ပင္ပန္းပါ့ ။ အဲဂလို အိ္မ္ရယ္ ေက်ာင္းရယ္ ၀ိုင္းရယ္ သံုးပြင့္ဆိုင္ ခ်ာလပတ္ရမ္းေအာင္ေျပးရင္း စာေတြပဲ က်က္ခဲ့ရလို႕ ၁၀ တန္းမွာလဲ ရားဇီးမရွိဘူး ။ ဟီးဟီး ။
အဲ ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ တက္တယ္ ။ ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာတာပါ ။အမွန္က အေ၀းသင္တက္တာ။ အေ၀းသင္ဆိုေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္းတစ္လေပါ့ ။ အဲဒီတစ္လလည္း ေနပူလို႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ ျပီးအိမ္ျပန္တဲ့ရက္ကမ်ားတယ္ ။ေက်ာ္ၾကီးဆီေတာ့ ဂိုးတယ္ ပံုမွန္။ ေနတာက ေျမာက္ဥကၠလာ က်ဴရွင္ယူတာ နီးနီးယူတယ္မွတ္လို႕လား ။အိမ္နဲ႕ေက်ာင္းအျမဲနီးခဲ့တာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လာထားဆိုျပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ေက်ာ္ၾကီးဆီမွာ သံုးႏွစ္လံုးတက္တာေပါ့။ အဲ...အဲဒီမွာ စ တယ္ဗ်ိဳ႕ ။ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာတစ္ေယာက္ေလ ပထမႏွစ္ ထဲကစလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကုိ ေရာက္ေရာပဲ။ အေတာ္ဇြဲေကာင္းတဲ့လူ ။ ဘယ္ဘ၀ကေရစက္လည္းမသိပါ ဘူး ။ၾကည့္လို႕ကိုမရတာ ။မုန္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ၾကည့္လို႕မရတာ။ ဘာလို႕လဲေတာ့ မေမးနဲ႕ သူ႕ဟာသူေအာ္ တို ၾကည့္မရတာ ။ခ်စ္ဖို႕ေတာ့ေ၀း ။ ဘယ္လိုမွလဲေျပာလုိ႕ မရဘူး အဲ့ဒီတစ္ေယာက္က ။ အိမ္ကထြက္တဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္တယ္ ။ အိမ္ကထြက္တာနဲ႕ သူကေနာက္ကလုိက္တာ ။ သူမ်ားစီးတဲ့ ဘတ္စ္ကိုမရ ရေအာင္လိုက္စီးတယ္ ။ျပီးေတာ့ေဘးနားက ပြားတာေပါ့ ။ တစ္ေန႕မဟုတ္ တစ္လမဟုတ္ သံုးႏွစ္လံုး ဆိုေတာ့ ညစ္တာေပါ့ေနာ္ ။ ကိုယ္ကၾကိဳက္တဲ့လူ ဆိုရင္ေတာ့ရင္ခုန္စရာေပါ့ ။ခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းတိုင္း စိတ္ရႈပ္ရတယ္။ ကားတစ္စီးထဲ အတူမပါလာလို႕မေပ်ာ္လိုက္နဲ႕ သူက ဆူးေလမွာၾကိဳေစာင့္ေနႏွင့္ျပီ ။ ဟူး.....ေသခ်င္တာပါပဲ။ တကယ္ပါ။ အျမဲကိုရွိေနတာ ။ၾကာလာေတာ့ အေမ့ကိုေျပာျပတယ္ ။ အမေလး က်ားေၾကာက္လို႕ ရွင္ၾကီးကိုး ...ရွင္ၾကီးက်ားထက္ဆိုးေတာ့တယ္။ ေမေမက ဘာေျပာတုန္းဆိုေတာ့ နင့္ကိုသံုးႏွစ္လံုုး လိုက္တာဆိုေတာ့ ေတာ္ ေတာ္ခ်စ္လို႕ေနမယ္တဲဲ့ ။ ကိုယ္ခ်စ္ကိုမရွာနဲ႕ သူခ်စ္ကိုရွာဆိုေတာ့ ။ အင္း အေမ့စကားနားေထာင္ၾကည့္လိုက္ ပါဦးမယ္ေလ ဆိုျပီး ေက်ာင္ျပီးေတာ့ ၾကိတ္မွိတ္ လက္ခံလိုက္တယ္။ အေျဖေပးပံု သိခ်င္လား ။အင္း ေျပာရမွာေပါ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စကားတစ္လံုးမွ မေျပာဘူး ႏွစ္နာရီေလာက္ကိုၾကာတယ္။ ေျပာလို႕ကိုမထြက္တာ ။ သူူကေျပာတယ္ မေျပာရဲရင္ ေခါင္းေလးပဲျငိမ့္ေပးပါတဲ့ သူေက်နပ္ပါတယ္တဲ့ေလ ။ အဲ ေခါင္းျငိမ့္ဖို႕ကို ေနာက္နာ ရီ၀က္ေလာက္ထပ္ၾကာတယ္ ။အဲဂေလာက္ ခ်စ္တာ ။ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ တကယ္ပါ သူ႕ကိုခ်စ္ဖို႕ကိုေလ။ သူက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာဆုိေတာ့လည္း ။အင္းေနာက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာတာေတာင္ သူ႕ကိုခ်စ္မလာခဲ့ဘူး ။အရင္ကေတာ့ ၾကာလာရင္ အေနနီးျပီးျပန္ရင္နိုင္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုျပီး လက္ခံခဲ့တာပါ။ ခ်စ္လို႕မရတဲ့အဆံုး ေျဗာင္ပဲဖြင့္ေျပာျပီး လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္ ။အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သမီးပ်ိဳကို သူအခုထိ ခ်စ္ေနတုန္းပါ ။ဟိုေန႕က ညီမ၀မ္းကြဲေလးနဲ႕အင္တာနက္မွာေတြ႕ေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ။ သူ႕အေၾကာင္းကို ညီမကေျပာတယ္။ “ မမကိုေမးေနတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ နင့္အမ ငါ့ကို ရက္္စက္သြားတယ္ “တဲ့ ေလ။စိတ္မေကာင္းရံုကလြဲျပီး ဘာမွမလုပ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ အဲလိုနဲ႕သူနဲ႕ျပတ္သြားတယ္ေပါ့။
ေနာက္ပိုင္း ဟိုသင္တန္းတက္ ဒီသင္တန္းတက္နဲ႕အခ်ိန္ေတြကုန္လာခဲ့တယ္ ။ ၾကာလာေတာ့ရန္ကုန္မွာ ပ်င္းတာနဲ႕ သၾကၤန္ကိုအိမ္ျပန္သြားတာ။ ေအာ္ ဆယ္တန္းျပီးအတည္းက သမီးပ်ိဳ ရန္ကုန္မွာေနျဖစ္သြားတာ ေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ အဲ နယ္သၾကၤန္ကေတာ့ ရန္ကုန္လို ကားနဲ႕လည္လို႕မရဘူး ဆိုင္ကယ္နဲ႕ လည္ရတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေတြ ေရကစားတဲ့ မဒီေတြကိုဆုိင္ကယ္ေပၚက ျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ျပီး ျဖတ္မေမာင္းသြားနဲ႕။ အတိုက္ခံရမွာေတြ နားမလည္ဘူး ။ ေရေမႊးနဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ဖ်န္းပလုိက္တာေအး ေရာ ပါးစပ္ထဲေတြ၀င္ မ်က္လံုးထဲေတြ၀င္ေပါ့။ အဲဂလိုလဲ ညစ္ပတ္ပါတယ္ ။ အဲဒီလိုေတြ ကဲတယ္ ကတယ္ ရြၾကတယ္ေပါ့ေလ ။အဲဒီ သၾကၤန္မွာပဲ အရင္ကတည္းက ရိတိတိ တစ္ေယာက္နဲ႕ညိသြားတယ္ေပါ့ ။ အဲ ေမ့လို႕ နယ္မျပန္ခင္က အင္တာနက္ကခ်စ္သူနဲ႕ စကားမ်ားလို႕ ညစ္ညစ္နဲ႕အိမ္ျပန္အလာမွာ ဆိုေတာ့ ရိတိတိက ညိတိတိျဖစ္သြားတာေပါ့ ။သူ႕ကို ခ်စ္တာလည္းပါတယ္ ေရာသြားတာ။ဟီး ။ ေနာက္ရန္ကုန္ျပန္တယ္ ဟိုခ်စ္သူနဲ႕ ျပန္အဆင္ေျပသြားျပန္တယ္။ ခုေတာ့ သူက သူ႕မယူရင္သတ္မယ္တဲ့ ။ယူတဲ့ အေကာင္ကိုပါသတ္မယ္ ဆိုပဲ။ တကယ္လားေတာ့ ေျပာတတ္ပါဘူး။ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အဖတ္တင္သြားတယ္ေပါ့ ။
ဒူဘိုင္း ....ဒူဘိုင္း .....ဒူဘ္ိုင္းကို လာရေတာ့မယ္။ သၾကၤန္ကိုကိုက ဘာမွာလိုက္လဲဆိုေတာ့ ျပန္လာရင္သူ႕ကိုလက္ထပ္ပါတဲ့။ အင္းေပါ့ ။ ဒူဘိုင္းေရာက္လာေတာ့ ငိုခ်င္တာပါပဲ ။ကႏၱာရထဲမွာ ေနက ျခစ္ျခစ္ ေတာက္ပူ ။သစ္ပင္ေလးေတြက ဟိုတစ္ပင္ ဒီတစ္ပင္ ။ အလုပ္သစ္မွာ ပရက္ရွာေတြကမ်ားနဲ႔ ညစ္တာေပါ့ ။ အဲဂလို ညစ္ေနတုန္းမွာ အၾကင္နာပိုတဲ့ ကိုကိုနဲ႔ေတြ႕တယ္ ။ သူကသိပ္ဂရုစိုက္တာကိုး အားလဲေပးတယ္ ။ သူ႕ေၾကာင့္ ပူေလာင္တဲ့ ေဒသၾကီးမွာ ေနတတ္လာခဲ့တယ္ ။ သူ႕ကိုလည္းခ်စ္တယ္။ သၾကၤန္ကိုကို ကသတင္းေပ်ာက္ေနတာခုထိ ဆိုပါေတာ့ ။ ဖုန္းဆက္ရင္ေစ်းၾကီးေတာ့ မဆက္ျဖစ္ပါဘူး ။ သူ႕ကိုလညး္ရွာပါတယ္ ။ မေတြ႕ဘူး ။
အမွတ္မထင္ သူနဲ႕နာမည္ခပ္ဆင္ဆင္ တစ္ေယာက္ဂ်ီေတာ့မွာ အင္ဗိုက္လုပ္လို႕ အက္ဒ္ လိုက္တယ္။ သူမ်ားလားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ေမးခြန္းေတြေမး စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ တကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ရည္စားဦး ဆိုေတာ့ လြမ္းတယ္ေလ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ အဲဒီတစ္ေယာက္ကလဲ အမွတ္မထင္ ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ျပီး ခ်စ္မိသြားလို႕တဲ့။ အစပိုင္း တကယ္ကိုျငင္းခဲ့တာပါ ။ အင္တာနက္မွာေတြ႕တဲ့ ခ်စ္သူဆိုေပမဲ့ တကယ္စြဲလမ္းခဲ့ရင္ အျပစ္တစ္ခုလုပ္ရာက်တယ္ေလ ။ သူတစ္ပါးကိုဒုကၡမေပးခ်င္တာပါ ။ ေနာက္ပိုင္း သူ႕အခ်စ္ကို အသိအမွတ္ျပဳတာရယ္ သနားတာရယ္ အားနာတာရယ္ေပါင္းျပီး လက္ခံလိုုက္တယ္။ သူ႕ကိုခုထိမျမင္ဘူးေသးပါဘူး ။ ရန္ကုန္ုျပန္ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပရင္သြားေတြ႕မွာပါ ။ စဥ္းစားေနတယ္ ။ အျပင္မွာ ေတြ႕လိုက္လို႕ ကိုယ့္ကို သူကပိုျပီးစြဲလမ္းသြားခဲ့ရင္ သူ႕စိတ္မွာ ပိုျပီး နာက်င္သြားမွာစိုးတယ္ ။ အေကာင္းေတြပဲ ျဖစ္လာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေနပါတယ္ ။သူ႕အတြက္ေပါ့ ။
ခုတစ္ေလာ ဘယ္ခ်စ္သူေတြနဲ႕မွ သိပ္စကားမေျပာျဖစ္ဘူး ။ စိတ္ေတြညစ္လာလို႔ပါ ။ ဘယ္သူ႔ကို ေရြးရမွန္းလည္း တကယ္မသိတာပါ ။ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕လည္း သိပ္စကားျပန္မေျပာဘူး ။ထင္ခ်င္သလို ထင္ၾကပါေစ ။ တစ္ေန႕သူငယ္ခ်င္းကို တိုင္ပင္ၾကည့္ေတာ့ အေျဖမရတဲ့ အျပင္ အခ်ြန္နဲ႕မ ၾကတယ္ ။ နင္ ဘယ္နွစ္ေယာက္ယူမွာလဲတဲ့ ။တစ္ေယာက္တည္းယူမွာမုိ႕တုိင္ပင္တာေပါ့ ။မဟုတ္လို႕ကေတာ့ တိုင္ပင္လိမ့္မယ္ အားၾကီး ။ အင္းခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေလးေယာက္ပဲရွိတယ္ ။
ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဂ်ီေတာ့မွာဓါတ္ပံုမတင္ရဲေတာ့ပါဘူး ။ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာၾကလို႕ပါ ။ တကယ္ ဟုတ္တာမဟုတ္တာ အပ ထား ဗ်ာမမ်ားခ်င္ေတာ့တာပါ။ အသက္ကၾကီးလာျပီေလ ။ အခုဆိုရင္ခ်စ္တယ္ေျပာရင္ ေျဗာင္ျငင္းရမွာအားနာ ေတာ့ ေပါက္ကရေတြပဲ ေလွ်ာက္လုပ္ခိုင္းပါေတာ့တယ္ ။ တကယ္ခ်စ္ရင္ ျပန္လာရင္သံပုရာသီး အလံုး၅၀ အခြံမခြာပဲ တထို္င္တည္း စားျပဆိုတာမ်ိဳးေတြပါ ။ အင္း ေမာင္ငယ္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကေတာ့ တကယ္ခ်စ္တယ္ ထင္ပါ့ ။ ျပန္မလာခင္ ေလ့က်င့္မယ္ဆိုျပီးစားတာ ေဆးခန္းေရာက္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ ၾကားရေတာ့လည္း တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
သမီးပ်ိဳက အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္ေလ။ အားနာတတ္တာ သနားတတ္တာ စာနာတာေတြေပါ့ ။ ေမြးရာပါ ဆိုေတာ့ ျပင္ရခက္တယ္ ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ကို မနာက်င္ေစခ်င္ပါဘူး ။ ဒါ ေစတနာပါ ။ ဒါေတြက ရည္းစားမ်ားေစခဲ့တာလား ေတာ့ မသိပါဘူး ။ အင္တာနက္က ခ်စ္သူေတြေတာ့ အျပင္မွာမေတြ႕ဘူးပါ ဘူး ။ သူတို႕ေနာက္ရည္းစားေတြ ရရင္ရ မရရင္ ကိုယ့္ကို ေမ့သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္ ။ ကိုယ့္ကိုစြဲလမ္းေနမယ္ ဆိုရင္ အျပစ္မကင္းသလိုၾကီးခံစားေနရတယ္ ရွင္ ။ အခုေတာ့ ဒီအက်င့္ေတြကို ျပင္ပါေတာ့မယ္ ။ အရင္လုပ္ခဲ့တာေတြကလဲ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။ အားနာျခင္းရဲ႕ အက်ိဴးေတြေပါ့ေနာ္ ။ မေကာင္းမွန္းသိပါျပီ ။ခြင့္လႊတ္ၾကေနာ္ ။
ကဲ.....ကဲ...“ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား“ ရာဇ၀င္သိျပီေနာ္ ။ ေက်နပ္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ ။ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ အကုန္ေျပာလိုက္ျပီ။ သမီးပ်ိဳကို လာ တက္ခ္ တဲ့ ကိုဗညားေရ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ဆက္ရန္ကိုေတာ့ ေခါင္းၾကိမ္းတယ္။ ဂယ္ပဲ ။ သံခေမာက္ေဆာင္းျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနမွ ေတာ္ကာက်မယ္ ထင္တာပဲ ။ မ်က္ခံုးလႈပ္တယ္ ကြယ္ ။


မွတ္ခ်က္။ ။ ရည္းစားစာေပးသူတိုင္းကိုျပန္မၾကိဳက္ပါ ။ ရညး္စားစာ အားလံုးေတာ့ အေဒၚမ်ားအိမ္တြင္ ထားပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ စိတ္မခိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သတိေပးတားျမစ္ခ်က္။ ။ ရည္းစားမ်ားသည္ဟု မေျပာေစလိုပါ ။သနားတတ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။



ပံု/
ငါကြ

ၾကိဳးစားၾကည့္ရေအာင္... လႈပ္ေလ အက်ိဳးရွိေလပဲေနာ္ လႈပ္လိုက္ေတာ့ လႈပ္လိုက္ေတာ့ ေဟ့.............

သတင္းေခါင္းစဥ္...............သကၠရာဇ္ ႏွစ္ေထာင့္ကိုးခု ေမလဆယ္ရက္ေန႕ ညကိုးနာရီအခ်ိန္ခန္႕တြင္ ဒူဘိုင္းျမိဳ႕ ဒဲရာရပ္ကြက္တြင္ မီးေလာင္မႈတစ္ခ ုျဖစ္ပြားရာ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ေနအိမ္မွာ သမီးပ်ိဳစတည္းခ်ရာ အိမ္ေဂဟာျဖစ္ပါေၾကာင္း အခင္းျဖစ္ပြားရာအခ်ိန္သည္ ညအခ်ိန္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ သတိမထားမိျခင္း ရာဘာနံ႕ထြက္ေနပါ ေသာ္လည္း ႏွာစီးေနပါေသာေၾကာင့္ ဘာနံ႕မွမရျခင္း ဂ်ီေတာ့တြင္ ေလပစ္ေနပါေသာေၾကာင့္ လည္းပတ္၀န္းက်င္ကို ေမ့ေလွ်ာ့ေနျခင္း ...
သတင္းအစံုအလင္မွာ ......အခင္းျဖစ္ပြားရာညအခ်ိန္တြင္ သမီးပ်ိဳတစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့တြင္ ခေလာက္ ဆိုသူႏွင့္ ေလေတာက္ေနခဲ့ရာ ေသာ့မခတ္ထားေသာ တံခါးမၾကီးမွ ရုတ္တရက္တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာပါေသာၾကာင့္ မသင္ကာသျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္ရာ အသင့္ေရာက္ေနေသာမီးခိုးလံုးမ်ား၏ ရိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ သမီးပ်ိဳ ပလန္လက္သြားေၾကာင္း အေပါင္းအပါမ်ားမွာလည္း အံ့အားသင့္သြားပါေၾကာင္း အေရးေပၚထြက္ေပါက္အနီးတြင္ ေလာင္ေနပါေသာ ေၾကာင့္အခန္းထဲတြင္သာ ပိတ္မိေနခဲ့ရာ အၾကံကုန္ပါသျဖင့္ ျပတင္းေပါက္မွ ခုန္ခ်လိုက္ရပါေၾကာင္း အေပၚဆံုး ထပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္လည္း ဘရန္တာကိုသာသို႕သာခုန္ခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေပၚဆံုးထပ္ျဖစ္ပါေသာ ေၾကာင့္လည္း ေျပးစရာေျမမရွိခဲ့ေၾကာင္း ထြက္စရာလည္း အေပါက္မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္ ။ အခင္းျဖစ္ပြားရာအခ်ိန္တြင္ ေဘးအခန္းမွသေကာင့္သားနွစ္ေယာက္ ခုန္ခ်မည္တကဲကဲျဖစ္ေနပါေသာေၾကာင့္ လည္း တားျမစ္ခဲ့ရေသးေၾကာင္း က်န္ရွိေနေသာ သတၱိခဲမ်ားမွာလည္း ျငိမ္းသတ္ရန္အမွန္တကယ္ၾကိဳးစားခဲ့ပါ ေၾကာင္း သို႕ပါေသာ္လည္း ေရျဖင့္မသတ္ၾကပဲ ဟိုေျပးဒီေျပးသာလုပ္ေနၾကေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သမီးပ်ိဳမွ ေရျဖင့္ျငိမ္းသတ္ရန္ သတိေပးသျဖင့္ အမိအရ အေျပးယူလာသည့္ေရမွာ ေရသန္႕ဘူးသာျဖစ္ေနခဲ့ ျခင္းတို႕ေၾကာင့္ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ခဲ့ရပါေၾကာင္း ။ သတိတရအေျပးအလႊား ဖြင့္ခဲ့ရေသာ နံရံေပၚမွမီးသတ္ ပိုက္မွာလည္း ေရမရွိပါေၾကာင္း ေနာက္မွသိရသည္မွာ ေရပိုက္ခလုတ္ဖြင့္ဖို႕ေမ့သြားခဲ့ေၾကာင္း ထိုသူမွဖြင့္ဟ ၀န္ခံခဲ့ပါ တယ္ ။ စိုးရိမ္ပါေသာေၾကာင့္ အားကိုတၾကီး ရဲစခန္းႏွင့္မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ရာ ရဲသား မ်ား ေရာက္လာပါေသာ္ျငား မီးသတ္ကားေရာက္မလာခဲ့ျခင္း တို႕ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္ ။ မျဖစ္သာသည့္အဆံုးမေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရခံ၍သာကိုယ္ထူကိုယ္ထ သတ္ခဲ့ရေၾကာင္း မီးျငိမ္းသတ္ပါမွ မီးသတ္ကားမ်ားအေျပးအလႊား ေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္း ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။
ယခုအခ်ိန္တြင္မေတာ့ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာေနေနပါေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိမႈအရ ေဆးလိပ္တို ပစ္ခဲ့ မႈမွစတင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စတင္ေလာင္ကၽြမ္းရာေနရာမွာ အိမ္ၾကားပိုက္လိုင္းမွျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မည္သူ႕ကိုမွတရားစြဲမရျဖစ္ေနေၾကာင္း ကိုရဲသားတို႕စိတ္ညစ္ေနႏိုင္ေၾကာင္း မီးခိုး၏တန္ခိုးေၾကာင့္ အိမ္တစ္ျခမ္း ကာလာေျပာင္းသြားေၾကာင္း မီးသတ္အျပီးေရခ်ိဳးကိုယ္လက္သန္႕စင္ခဲ့ရာ ႏွေခါင္းအတြင္းမွ ရာဘာမီးခိုးေၾကာင့္ ကပ္ေနေသာ မဲခိုးမ်ားကို အေတာ္ၾကာသန္႕စင္ခဲ့ရပါေၾကာင္း အိမ္တြင္းသတင္း တစ္ရပ္ကို တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစရွင္။ သတင္းအစီအစဥ္ ဤတြင္ျပီးဆံုးပါျပီ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤျဖစ္စဥ္အားလံုး အမွန္အကန္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါေၾကာင္း အပိုအလိုတစ္လံုး တစ္ပါဒမွ် မပါရွိပါေၾကာင္းႏွင့္ အားလံုးမွာကိုယ့္ေတြ႕မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါတယ္ ။

ဒီေန႕ အေမမ်ားေန႕အေမ.....

သမီးကို ကိုးလလြယ္ဆယ္လဖြားခဲ့တဲ့အေမ.....
ဆင္းရဲဒုကၡေတြၾကားက သမီးကိုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့အေမ.....
ပညာတတ္ျဖစ္ခြင့္ မရခဲ့တဲ့အေမ.....
သမီးကို ဒီအေျခအေနထိေရာက္ေအာင္
တြန္းပို႕ေပးခဲ့တဲ့ ဥာဏ္ပညာတတ္အေမ.....
သမီးကို အျမဲစိတ္ပူေနတတ္ခဲ့တဲ့အေမ.....
သမီးကို အျမဲယံုၾကည့္ခဲ့တဲ့အေမ.....
သမီးက မိသားစုနဲ႕အျမဲေ၀းေနလို႕
သမီးအတြက္ ရင္နဲ႕မခ်ိေအာင္ခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့အေမ.....
ငါ့သမီးငါ့လိုမျဖစ္ေစရဘူးလို႕ ဆိုခဲ့တဲ့အေမ.....
လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္ လို႕အျမဲဆံုးမတတ္ခဲ့တဲ့အေမ.....
နိမ့္က်မႈၾကားမွာ အႏွိမ္ခံခဲ့ရတိုင္းလည္း
လူ႕ေအာက္က်လို႕မေသပါဘူး သမီးရယ္လို႕
အျမဲႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တဲ့အေမ.....

ေၾသာ္ အေမရယ္.....
အေမ့ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို
ေျပာျပလို႕မကုန္နို္င္ေအာင္ပါပဲ။

အေမ့ရဲ႕ ေခၽြးစက္ေတြၾကားက အျပံဳးေတြ.....
ဒုကၡေတြၾကားက အေမရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ.....
တရားနဲ႕ေျဖေနလို႕သာေပါ့ လို႕ဆိုခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႕ ေသာကေတြ.....
အရြယ္နဲ႕မမွ်ရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡေတြ......

အေမရယ္....
ဒီေလာက္အပူအပင္ေတြၾကားမွာေတာင္
အေမ တစ္ခါမွအျပံဳး မပ်က္ခဲ့ဘူးေနာ္
စိတ္ခ်ေနပါအေမ
သမီးဟာ အေမ့အတြက္ပါ
အေမ့အတြက္ သမီးအသက္ရွင္ေနမယ္
အေမ့ေက်းဇူးကိုကုန္ေအာင္ မဆပ္နိုုင္ခဲ့ရင္ေတာင္
အေမစိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္
ဒီတစ္ခါသမီးအလွည့္ေပါ့
သမီးကို ေမြးခဲ့ရလို႕ ရတာနာ မျဖစ္ေစရဘူး
ေနာ္အေမ

အေမ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
သမီးတို႕ အတူတူေနၾကရေတာ့မွာပါအေမ
သမီးၾကိဳးစားေနပါတယ္
အဲဒီအခ်ိန္ မေရာက္ခင္အထိ အေမဘာမွမျဖစ္ရဘူးေနာ္
က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါအေမ
အေမ့ကို သမီးသိပ္ခ်စ္တာပဲ
ေပးဆပ္ခဲ့ရလြန္းတဲ့အေမ့ကို
ဒီကေနပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ ပါရေစေနာ္
ေနာက္မ်ားမွ ဆံုၾကတာေပါ့ အေမရယ္..........

သမီးပ်ိဳကို ေမြးခဲ့တာ ျမိဳ႕မက် ေတာမက် ေဒသတစ္ခုမွာဆိုပါေတာ့ ။ အဲဘာျဖစ္လို႕ ျမိဳ႕မဟုတ္လဲဆိုေတာ့ ျမိဳ႕မ ဟုတ္လို႕ေပါ့ေနာ္ ။ ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႕ ေတာမဟုတ္ရျပန္တာလဲဆိုေတာ့...အင္းဂြေတာ့က်ျပီ ။ ျမိဳ႕လို႕ေခၚရေအာင္ လည္းမခမ္းနားေသးသလို ေတာလ႕ိုေျပာရေအာင္လည္း တိုင္းဗဟိုေလ့က်င့္ေရးတပ္ေတြရွိတယ္။ ေစ်းကလည္း ႏွစ္ ေစ်းရွိတယ္။ ရဲစခန္း စစ္တပ္ ဆည္ေျမာင္း ဆန္စက္ ဆီစက္ သစ္စက္ အမႈန္႕ၾကိတ္စက္ ဖေယာင္းစက္ အဲဒါေတြ ရွိတယ္ ။ ျပီးေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းလဲရွိတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေပါမွေပါေပါ့ ။ မူၾကိဳေက်ာင္း ေတြလဲရွိတယ္ ။စတိုးဆုိင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ဘိလိယက္ဆိုင္ေတြကေတာ့ ဟိုမွဒီမွဆိုပါေတာ့။အဲ ဒီၾကားထဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြက လည္းအျပိဳင္ခ်ဲၾကေသးတယ္ ။ ေစ်းထိပ္ကဆိုင္ေတြဆို ပိုဆိုးေပါ့ ေစ်းထိပ္ကိုျဖတ္ခ်င္ရင္ နားထဲဂြမ္းဆို႕ထားပ။ဲ မဟုတ္လို႕ကေတာ့ပငး္ျပီသာမွတ္။ အဲေလာက္ေတာင္ ။အိမ္ေလးေတြဆို တစ္ထပ္တိုက္ နွစ္ထပ္တိုက္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေတြနဲ႕ေပါ့။ မေျပလည္တဲ့ သူေတြကလြဲလို႕ ေျပလည္ၾကပါတယ္။ေဒသက အခ်က္ အခ်ာ ေနရာလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ။ ဘယ္ျမိဳ႕ကိုသြားခ်င္လဲ သမီးပ်ိဳတို႕ဆီက ျဖတ္ေပေတာ့ပဲ။အဲဂလို ။ ကဲ..ျမိဳမဟုတ္ရျခင္းေၾကာင့္ ရြာဆိုပါေတာ့ ။
သမီးပ်ိဳတို႕ဆီက စက္ဘီးကိုကေလးေတြနဲ႕ လူၾကီးပိုင္းေတြပဲ စီးၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ လူငယ္ပိုင္းေတြကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေလး တ၀ီ၀ီနဲ႕ဗ်ိဳ႕ ။ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆို ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္ခြေတာ့တာပဲ ။ လမ္းသြားရင္မနဲ ေရွာင္ေနရတယ္ ။မေရွာင္တိုက္ျပီပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြဆို သံုးေလးစီးေတာင္ရွိၾကတယ္ ။သထိန္းေတြေပါ့ ။ ကားေတာ့ သိပ္မရွိၾကပါဘူး ။ အဲ ေခတ္ရဲ႕ ေရစီးေၾကာင္းလိုျဖစ္ေနတယ္ေလ ။ဆုိင္ကယ္ေလး တ၀ီ၀ီနဲ႕။ သမီးပ်ိဳလဲ စီးခ်င္တာေပါ့ေနာ့ ။ သူမ်ားေတြစီးေနၾကတာကို။ အဲဒီလိုေရဆာေနတုန္း သမီးပ်ိဳရဲ႕ ခ်စ္ကိုကို က လည္း အားက်မခံ ဆိုင္ကယ္၀ယ္တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။သူအတြက္ေပါ့ ။ အဲ ၀ယ္တဲ့ေန႕ပဲဆိုပါေတာ့ ။ ဆိုင္ကယ္အနီေရာင္ေလး အိမ္ေရွ႕မွာေတြ႕တယ္ ။ ဆုိင္ကယ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတုန္း မွာ ေနာက္ကအသံတစ္သံၾကားလိုက္ရတယ္ ။ဆိုင္ကယ္စီးတတ္လားတဲ့။ ဦးေလးၾကီး ဆိုင္ကယ္လာပို႕တာတဲ့ ဆိုင္ကေန ေငြလဲလာယူရင္းေပါ့ ။ ဟင့္အင္း စီးတတ္ဘူး ဦးရဲ႕လို႕ေျဖေတာ့ သူက ဘာခက္တာ မွတ္လို႕သမီးရယ္ ဒါကို ဒီကိုလုပ္ ဟိုဟာကို ဟိုလိုလုပ္ ဟိုလိုေမာင္းဆိုျပီး ေျပာျပီးသူက အိမ္ထဲ၀င္ျပီး ေငြသြားယူေနတုန္း ဘာခက္တာမွတ္လို႕ ဆိုျပီး သူေျပာတဲ့ အတိုင္း လုပ္တာ အားလံုးကြက္တိပဲ အဟိ။ မစီးတတ္ေသးေတာ့ ေႏွးလိုက္ျမန္လိုက္ ေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ ။ နဲနဲေလး ၾကာလာေတာ့ အိုေကေနျပီ ဆိုပါဆို႕။ ဆုိင္ကယ္ေလး စီးေကာင္းေနတုန္းရွိေသးတယ္ ။ ဟိုက္...သြားျပီ။ ဟိုးးးးးးး ေရွ႕နားမွာ ႏြားအုပ္ၾကီး တေရႊ႕ေရႊ႕နဲ႕ သမီးပ်ိဳ ဘက္ ဦးတည္ျပီး လာေနပါေပါ့လား။ လမ္းကလည္း တစ္လမ္းထဲ ။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရယ္ ဆိုေတာ့ေလ ။ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ေတြးေနတုန္း ထူးပါဘူးဟယ္ ေကြ႕တယ္ဟယ္ဆိုျပီး ဆြဲအေကြ႕ ဂီယာက နံပါတ္တစ္က မေျပာင္းေသးဘူး ။မေျပာင္းဆို ေျပာင္းရမွန္းမွ မသိတာ။ အဲ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ပတ္ေကြ႕ပလိုက္တာ ။ႏြားရန္က လြတ္အျပီးသကာလ ။ ဒိုင္းကနဲပါပဲ ။ ေက်ာင္းျခံနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္တာေလ။ အဟီးး။ ဆိုင္ကယ္ေရာလူေရာ ေျမာင္းထဲမွာ အိပ္ရတာေပါ့ေနာ္။ အဲ စေမွာက္ေတာ့ ေမ့သြားတာ ဘာမွသိဘူးရယ္ ။ အေတာ္ၾကာေတာ့ ဆူဆူ ဆူဆူအသံၾကားလို႕ သတိရလာေတာ့ ေဘးမွာဆိုက္ကားဆရာေတြ နဲ႕လူအုပ္ၾကီးေပါ့။ နီးရာလူ ေတြ ေျပးလာၾကပံုပဲ။ အယ္ သူတို႕က ျပဳစုၾကတယ္ေပါ့ေလ ။သမီးဘာမွ မေၾကာက္နဲ႕ သမီး ဘာမွျဖစ္ဘူးေပါ့ ။ေသြးေတြေတာ့ ထြက္တာေပါ့ ။ လူကဆုိင္ကယ္ ဂိုက္ေပၚမွာခြရက္သားၾကီး မနဲ ထယူရတယ္ ။ လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေတာ့ သမီးပ်ိဳက ရွက္တာေပါ့ ။ဒါနဲ႕ ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေပးေပး ရတယ္ဆိုျပီး ဆိုင္ကယ္ကို အသာယူျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ စက္ႏႈိးျပီးအိမ္ေမာင္းျပန္ခဲ့တာေလ ။ သမီးပ်ိဳေကာင္းမႈေၾကာင့္ စ၀ယ္တဲ့ေန႕မွာပဲ ေနာက္တစ္စီး နဲ႕လဲလို္က္ရတယ္ေလ ။ေကာင္းက်ိဳးေပးတာ ဟဲဟဲ ။
အဲဂလို သမီးပ်ိဳ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အနီေရာင္ကေန အျပာေရာင္အျဖစ္သို႔ ေန႔ျခင္းညျခင္း ေျပာင္းသြားတယ္ဆိုပါဆုိ႕ ။ လအေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ စီးတတ္ေနပါျပီ ။ဘယ္ရမလဲ ေသခ်ာသင္ရတယ္ ။ေနာက္တစ္ခါဆို ေသျပီေလ။ ဟုတ္ဘူးလား ။ စီးတတ္လာေတာ့ ပဲက ခပ္မ်ားမ်ားေပါ့ ။ညေနပိုင္းဆို ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားေသာက္ျပီးခ်ိန္ဆို ကာလသား ကာလသမီးေတြက အေပ်ာ္ ဆိုင္ကယ္ထြက္စီးေလ့ရွိၾကတယ္။ သူ႕ကိုယ္ရွိတ္...ကိုယ့္သူရွိတ္ေပါ့ေလ။ ဇတ္လမ္းေတြက အဲဂလို စၾကတာ။ တစ္ေန႔ေပါ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္ကယ္အစီးထြက္တယ္ ။ ဟိုလမ္း၀င္ ဒီလမ္းကထြက္နဲ႕ ဟုတ္ေနတာ တစ္ေယာက္ထဲ ။ အဆင္ကိုေခ်ာလို႔ တစ္လမ္းလံုး ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ။အဲ တစ္ေနရာ အေရာက္မေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕တယ္။ သူ႕ဘာအေရးလဲ ကိုယ္က ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ သူ႕ဟာသူေန ကိုယ့္ဟာကိုေနေလ ။ရွင္းေနတာကို သူကစေဟာင္တယ္ ။ တ၀ုတ္၀ုတ္နဲ႕ သမီးပ်ိဳ ကဘယ္ေဟာင္မလဲ ။ေခြးမွမဟုတ္တာကို ေနာ့ ။ သူကေတာ့ ဆက္လို႕သာေဟာင္ေနေတာ့တာပဲ ။အယ္ ျဖစ္ေသးပါဘူး ဆိုျပီး ဒီေခြးနဲ႕ လြတ္ျပီးေရာ ဆိုျပီး အရွိန္ျမွင့္ရေတာ့ တာ ေပါ့ေလ။ ဗ်င္းကနဲ အရွိန္တင္လိုက္တာ လန္႕သြားလားမသိဘူး ။ ထုိင္ျပီး္ေဟာင္ေနရာကေန ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကို လိုက္ပါေလေရာဗ်ိဳ႕ ။လိုက္ရင္းေဟာင္တယ္။ သူကလိုက္ေလ သမီးပ်ိဳက အရွိန္ျမွင့္ေလ... ျမွင့္ေလ လိုက္ေလ ...လိုုက္ေလ ျမွင့္ေလနဲ႕ တစ္လမ္းလံုး ဆူညံေနေတာ့တာပဲ။ ေခြးကလဲ အေတာ္ေလးဇြဲ ၾကီးတယ္ ။သမီးပ်ိဳကေျပးေလ သူကလိုက္ေလပဲ။ ဒီေခြးအေတာ္ေလး ခက္သကိုး ဆိုျပီး ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္းကန္လိုက္တယ္ အေပၚကေန။ ေျခာက္ခါမ ပိုဆိုး။ သမီးပ်ိဳက ေျခနဲ႕ကန္ေတာ့ သူက ကန္တဲ့ေျခကို လိုက္ဆြဲတယ္။ အင္...ဘာဆက္လုပ္ရပါ့မလဲ ။ တစ္ကိုယ္လံုးပူထူျပီး ေခၽြးကိုျပန္သြားတာပဲ ။ ၾကံရာမရတဲ့ အဆံုး လီဗာကို အသားကုန္ဆြဲျပီး ေျပးရေတာ့တယ္ဗ်ိဳ႕ ။ ကိုရင္ညိမ္း ရဲ႕ အဖိုးေလးေခြးေမာင္းသလို ဟဲ့ေဒါ့ ဟဲ့ေဒါ့...လို႕ မေမာင္းလိုက္ရဘူး ။အတင္းေမာင္းေျပးေတာ့မွ လြတ္ေတာ့သဗ်ိဳ႕ ။ လမ္းမွာဦးေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တယ္။ဟဲ့ ကေလးေျဖးေျဖးေမာင္းေလတဲ့ ။ေအာ္ေျပာလိုက္ တယ္ ဦးေလးမသိပါဘူးလို႕ ။ေခြးလိုက္တယ္ေျပာရဲဘူးရယ္ ။ရွက္လို႕။
ဆုိင္ကယ္စီးရင္းေခြးလိုက္ ခံရတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး ။သမီးပ်ိဳ တစ္ေယာက္ထဲလား ေတာ့မသိပါဘူး ။ ခုထိအိမ္က လူေတြေတာင္မသိေသးဘူး ဒီရာဇ၀င္ကို။ ခုမွ လူစံုလို႕ ေျပာျပတာ။ ခုဆိုေခြးျမင္ရင္ သိပ္ရယ္ခ်င္တာပဲ။ ဟီးးးးးး

သမီးပ်ိဳ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့ ။ရြာကိုမီးေလာင္ပါေလေရာ ။ ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္..... နဲ႕ ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ မီးလန္႕သံေၾကာင္းေခါက္သံပါ ။ မၾကားသဖူး အၾကားထူးေတာ့ တစ္ရြာလံုး အုတ္အုတ္ၾကြက္ၾကြက္ေပါ့ ။ ရြာလယ္ေခါင္မွာ ေခ်ာင္းရွိတယ္ဗ်ိဳ႕ ။ နန္ကသူေခ်ာင္းပါ ။ သမီးပ်ိဳတို႕ေတာ့ ရြာကို ေတာင္ဘက္ကမ္းနဲ႕ ေျမာက္ ဘက္ကမ္းဆိုျပီးေခၚၾကေလရဲ႕ ။ အဲ စေလာင္တာကေတာ့ ေတာင္ဘက္ကမ္းက ။

မီးခိုးေလးတလူလူနဲ႕ေပါ့ ။ သူ႕ေဘး အိမ္ေတြ ၀ိုင္းသတ္ေပးၾကတယ္ထင္ပါ့ ။ မီးခိုးေလးက ေပ်ာက္သြားလိုက္ ေပၚလာလိုက္နဲ႕။ သမီးပ်ိဳတို႕ကဒီမီးခိုးေလး ပဲၾကည့္ေနရတာ မို႕လား။ မီးခိုးေတြျမင္ျပီဆို သိမ္းၾကေဟ့ ..သိမ္းၾက သိမ္းၾကေတာ့ ။ မီးခိုးေတြ မေတြ႕ရေတာ့ျပန္ဘူး ဆို မသိမ္းၾကနဲ႕ေတာ့ေဟ့ ..............မသိမ္းၾကနဲ႕ေတာ့ေပါ့ ။ အိမ္ကိုအခ်က္ေပးရတာ လမ္းေပၚကေနမီးခိုးၾကည့္ျပီးေလ။

အိမ္ေပၚက လူေတြက ပစၥည္းေတြ သိမ္းမယ္လုပ္လိုက္ ျပန္ခ်လိုက္ ျပန္သိမ္းလိုက္ နဲ႕ အလုပ္ကို ရႈပ္ ေနေတာ့ ့တာ ပဲ ။ ျပန္ေတြးရင္ ခုေတာင္ရယ္ခ်င္တယ္။ အဲ သိပ္မၾကာပါဘူး မီးခိုးေတြက မဲမဲ ....မဲမဲနဲ႕ အလိပ္လိုက္ကို တက္လာတာပါ ကလား။ အံ့အားသင့္ျပီးၾကည့္ေနရင္းက သတိျပန္၀င္ လာျပီး ကြန္ဖမ္းျဖစ္ျပီေဟ့ ။ ပစၥည္းေတြ သိမး္ၾကေတာ့လို႕ေအာ္သံၾကားလိုက္ျပီးတဲ့ တခဏ အားခဲျပီး အိမ္ဘက္ကို သုတ္ေခ်တင္လာၾကျပီး လႊားကနဲပဲ အိမ္ေပၚကိုခုန္တက္လိုုက္ၾကတာေလ ။ ဟို သီခ်င္းထဲကလို တသိမ့္သိမ့္ တုန္ကို ျဖစ္သြားတာပဲ ။

သမီးပ်ိဳကေတာ့ ေၾကာက္လို႕အိမ္ေထာင့္မွာ ကုတ္ကုတ္ေလးရယ္။ အဲ သိမ္းၾကေဟ့ ဆိုေတာ့မွ ခက္ျပီ။ ဘယ္ကစသိမ္းၾကမတုန္း။ ဘယ္ပစၥည္းမွလဲ အဆံုးရႈံးခံခ်င္ၾကတာမဟုတ္ဘူးမလား ။ ဟိုဟာေလးလဲအေရးၾကီး ဒီဟာေလးလဲအေရးၾကီးနဲ႕ ဆိုေတာ့ကာ ခက္ျပီေအ ။ သမီးပ်ိဳ မိဘေတြက ကုန္သည္ေတြဆိုေတာ့ကာ ဂိုေထာင္ထဲမွာကုန္ကအျပည့္ ေလွာင္ထားတာေလ ။ အဲဒီကုန္ေတြကိုပဲ ထမ္းထုတ္ရ ေကာင္းနိုး အိမ္ေပၚကဟာေတြကိုပဲ သယ္ရေကာင္းနိုးနဲ႕ ဘယ္ဟာက စရမွန္းကိုမသိၾကဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အယ္ ထူးပါဘူးဟယ္ ....နီးရာကအရင္စတယ္ဟယ္ဆိုျပီး စဆြဲေတာ့မွ သိမ္းျဖစ္ေတာ့တယ္ေပါ့ ။

တစ္ရြာလံုးမေတာ့ ေအာ္ သံေတြနဲ႕ဆူညံေနေလရဲ႕။ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ မိခင္ေတြက သားေပ်ာက္ရွာေပါ့။ “ဟဲ့ ကေလးေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ ၾကတုန္း“ ။ “ေအာ္ ... ဟဲ့.“.....ဘယ္သူေရ ဘယ္၀ါေရ ...ဘာညာေပါ့ ။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြကေတာ့ “နင့္အေဖကို သြားရွာစမ္း အေရးဟယ္ အေၾကာင္းဟယ္ဆို သံုးလို႕မရဘူး“စသျဖငိ့ ေပါ့ ။ ေဇာ.....ေဇာ.... သိတယ္မဟုတ္လား။

မီးက ေတာင္ဘက္ကမ္းမွာေတာ့ အေတာ္ေလး အရွိန္ေကာင္းေနျပီ။အနီးအနားအိမ္ေတြေတာ့ အားလံုးပ ါ သြားတယ္ ထင္တာပဲ ။ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရမယ့္ပံုမေပၚဘူး။ သမီးပ်ိဳတို႕ ေျမာက္ဘက္ျခမ္းးကနဲနဲခံသာတယ္ဆိုရမယ္။ နဲနဲလဲ ေ၀းေသးတယ္ ျပီးေတာ့ အလယ္မွာေခ်ာင္းလဲျခားေသးတယ္ မို႕လား ။သို႕ေပမဲ့ မသိမ္းပဲလဲ မေနရဲၾကဘူး ။ အစိုး မရဘူးမလား ။

အ..ဲ .......အဲဒီမွာ သမီးပ်ိဳကငယ္ေတာ့ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်တယ္ ။လူၾကီးေတြ အိမ္ကသိမ္းထုတ္ထား တဲ့အပံုကို သမီးပ်ိဳကေစာင့္ေပါ့ ။ေစာင့္ဆိုလို႕သာ ေစာင့္တာပါ ။ လူကိုရိုက္ျပီးပစၥည္းယူေျပးလဲ ဘာတတ္နိုင္တာမွတ္လို႕။ အဲ ဂေလာက္အားကိုးရတာပါ ။အိမ္ေနာက္ဘက္ေတြက ကြင္းျပင္ဘက္ဆိုေတာ့ တစ္ ရြာလံုးျခံေတြဖ်က္ျပီး အိမ္ေနာက္ဖက္မွာပဲ ပံုၾကတာမ်ားတယ္။ လူေတြ လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ဟိုေျပးဒီေျပး ဟိုေအာ္ ဒီေအာ္ေပါ့ေလ။ ဇရက္သို္က္ ၾကြက္ကိုက္ေနသလို ညံေနတာပဲ ။

အဲ လာျပီ လာျပီ ။သူတို႕လာၾကျပီ ။ဘယ္သူေတြ လဲသိလား ။ အမ်ိဳးေတြေပါ့ ။ကူသယ္ေပးရေအာင္ လာၾကတာ ။ စစ္ကူေပါ့ ။ အယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္ ။အဲ... သူတို႕ ကလဲ ေခါင္းရင္းအိမ္ကို သာခုန္တက္ၾကတာပဲ။ေမ့ေမ့ညီမ အပ်ိဳၾကီး ေဒၚကပ္စီးေနတာေလ ။ သူ႕အငယ္ညီမ နဲ႕အတူေပါ့။ စစ္ကူက သူတို႕အတြက္ေလ။ သူတို႕လဲ ဗီဒိုကို အလံုးလိုက္မတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲနဲ႕က ိုမ တာ ။ အ သာေလးဘဲ။ ေလးရမွန္းလဲ သိပါဘူး။အပ်ိဳၾကီးအိမ္ကလဲ ျပီးျပီ ။ အိမ္ကလဲ ေဖေဖနဲ႕ကိုကိို ထုတ္တာျပီးျပီ ။ေမေမ လဲကူထုတ္ေပးပါဒယ္ ။ အဟိ ။ဘာလဲသိလား ။ ေျခာက္ဗို႕ ဘထၳရီအိုးေလး တစ္အိုးေလ ။

သမီးပ်ိဳတို႕ ရြာကို အစိုးရက မီးမေပးေသးဘူးေလ ။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဖြဲမီးစက္ေတာ့ရွိတယ္။မလာတာမ်ားသလို လာရင္လဲ မလင္းပါဘူး ။ပိုးစုန္းၾကဴးရဲ႕ အဖိုးေပါ ့ ။ အဲေတာ့ ကိုယ့္စက္ကိုယ္ႏႈိုးစနစ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘထၳရီအိုးသံုးရတယ္။အဲဒီအိုးေပါ့ အေမ မ.လာတာ ဟား ဟား။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ပစၥည္းေတြကို နီးရာေရတြင္းထဲ ပစ္ ခ်ၾကတယ္ ။ဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြေပါ့ ။ နီးရာေရတြင္း ပစ္ပလိုက္္တာပဲ သူ႕ဟာကိုယ့္ဟာ နားမလည္ဘူး ။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားၾကေတာ့ သမီးပ်ိဳတို႕ အိမ္ေရွ႕က အထက္တန္းေက်ာင္းထဲက ကြင္းျပင္ၾကီးထဲ သယ္ၾကဆိုပဲ ။ ကြင္းက်ယ္တဲ့ ေနရာေတြေပါ့ေလ။ ေ၀းေ၀းလဲဘယ္သယ္နိုင္ၾကမလဲ တစ္အိမ္လံုးက ပစၥည္းေတြဆိုေတာ့လဲ ။

သမီးပ်ိဳရဲ႕ ေမြးသမိခင္က ေနာက္ထပ္ ဘာေတြသယ္လာျပန္လဲဆိုေတာ့ လံုခ်ည္အေဟာင္းေတြထည့္တဲ့ျခင္းရယ္ ေက်ာက္ပ်ဥ္ရယ္ မ ျပီး သူလဲေက်ာင္းထဲ ၀င္ေျပးတယ္တဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေလးေဘးခ် ငိုျခင္းခ် ေနဆိုပဲ ။ သူမ်ားေတြလုိ ေရႊထုတ္တို႕ ေငြထုတ္တို႕ မ.ျပီးမေျပးဘူး ။မီးမေလာင္တဲ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္မွ မ ေျပးတယ္။ ေနာက္မွ ျပန္ေျပာျပလို႕ သိရတာပါ ။ ဟိဟိ ။

အားလံုးျပီးျပီဆိုေတာ့ ေဖေဖကေျပာတယ္ သမီး ရဲ႕အေဒၚေတြရွိတဲ့ရြာကိုေျပးေတာ့တဲ့ ။ စက္ဘီးပါယူသြားဆိုျပီး နင္းေျပးတာေပါ့ ။ ေျပးတဲ့လမ္းက လွည္းလမ္းေၾကာင္းပါ ေရွ႕မွာက လွည္းတစ္စီးခံေနေတာ့ ေတာ္ ေတာ္နဲ႕ နင္းလုိ႕ကို မရဘူးျဖစ္ေနခဲ့ေသးတယ္ ။ ႏြားလွည္းဆိုေတာ့ တံု႕ေႏွးတံု႕ေႏွးေပါ့ ။ အဲ...လြတ္ျပီဆိုတာနဲ႕ နင္းေတာ့တာပဲ ။ ေဖေဖေျပာလို႕သာ ေဖေဖ့ရဲ႕ညီမအိမ္ကိုေျပးရတာ ။ ေရာက္ျပန္ေတာ့လညး္ ဘာလုပ္ေနတယ္ မွတ္လဲ ။ သူတို႕လည္း လုိက္ကာအၾကီးၾကီးထဲကို ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြ စုပံုထည့္ေနတာ ကိုယ့္ ေတာင္ ဂရုမစိုက္အားပါဘူး ။ ဒါနဲ႕ မျဖစ္ေျခဘူး လို႕ေတြးျပီး ေမေမ့ အမေတြရွိတဲ့ရြာဘက္ ေျပးမယ္ၾကံေတာ့ ေတြ႕ျပန္တယ္ ရြာေျမာက္ပိုင္းက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႕ အပ်ိဳၾကီး အသိန္း ။

အသိန္းဆိုတာက ကပ္စီးနဲတဲ့ အပ်ိဳၾကီးေပါ့ ။ ေမေမ့ညီမနဲ႕သိပ္မထူးဘူး ။ အသိန္းက သိပ္ရယ္ရတာပဲ ။ ဆံပင္ ျဖဴတာေတြ႕လုိ႕ ႏႈတ္ေပးမယ္ ဆိုရင္ “ အမေလး မလုပ္ပါနဲ႕ အမေလး မလုပ္ပါနဲ႕ “ ေနတာပဲ ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လည္း အန္တီသိန္းရယ္ လို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းႏႈတ္ရင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းေပါက္မွာ စိုးလို႕ပါတဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ကြမ္းယာ လည္း သိပ္ၾကိဳက္တာ ။ အခုလည္းၾကည့္ေလ သူမ်ားေတြ မီးေလာင္လို႕ အပူလံုးၾကြ လို႕ လူလံုးမလွ ေမ်ာက္မီးခဲ ကိုင္မိသလို ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အန္တီသိန္းတစ္ေယာက္ ကေတာ့ ကြမ္းအစ္ ေလးနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆးကို ကြမ္း ယာေနစားတာ သာၾကည့္ေပေတာ့ ။ သူ႕အိမ္ကေျပးလာတုန္းက သူသယ္လာတာ ကြမ္းအစ္တစ္လံုးထဲပဲ ျဖစ္ရ မယ္ ။ မသကာ ေရြထုတ္ေပါ့ ။ အန္တၤသိန္းေရ ေျပးရေအာင္ေလ လုိ႕ေျပာေတာ့ သူကေလ“ ေနပါဦးဟဲ့ နင္ကလဲ ငါဒီမွာ ကြမ္းစားေနတုန္း“ တဲ့ ။

သူ႕လဲေခၚမရတာနဲ႕ ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထည္း ေျပးတာေကာင္းပါတယ္ေလ ဆိုုျပီး ေျပးမယ္ၾကံလိုက္ေတာ့ ေရွ႕ မွာလယ္ကြက္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္ ။ေဖေဖ့ညီမေတြအိမ္က အစြန္ဆံုးအိမ္ကိုး ။ လမ္းမဘက္ ျပန္လွည့္မယ္ လုပ္ေတာ့ ခုေလာက္ဆို မီးေတြ နီးလာျပီ ထင္တယ္လို႕ေတြးမိျပီး စက္ဘီးကို လယ္ထဲမွာ ပစ္ထားခဲ့ျပီး အနီးဆံုး လွည္းလမ္းေၾကာင္းက သုတ္ေခ်တင္ ေျပးေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕ ။ ဒါေတာင္ ေျပးရင္းနဲ႕ လမ္းမွာ သြပ္ပ်ံ ေတြ၀ဲလာလို႕ ေရွာင္လင္လုပ္ျပီး ေျပးခဲ့ရတာ ေတာ္ရံု ေျပးနည္းနဲ႕ဆို ဘယ္လြတ္လိမ့္မလဲ ။

ေမေမအမေတြအိမ္ ေရာက္ဖို႕က ႏွစ္ရြာေလာက္ ေက်ာ္ရေသးတယ္ ။ ၾကားထဲမွာက ကြမ္းျခံကုန္းရြာ နဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းကုန္း ရြာ ဆိုျပီး ႏွစ္ရြာ ရွိတယ္ ။ အဲဒီရြာေတြ ေက်ာ္ျပီးမွာ ဘယ္ျပားကုန္းဆိုတဲ႕ရြာကိုေရာက္တာေလ ။ ျငိမ္းခ်မ္းကုန္း ရြာကိုျဖတ္ေတာ့ ရြာသားေတြက သမီးပ်ိဳကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေလရဲ႕ ။ သူတို႕ရြာက မီးေလာင္တာနဲ႕ေ၀းတာကိုး ေအးေဆးေပါ့ ။ မေအးေဆးႏိုင္တဲ့ သမီးပ်ိဳကေတာ့ ေဒၚၾကီးတို႕အိမ္ ေရာက္ေအာင္ ေျပးရတာေပါ့ ။ ငယ္ကလည္းငယ္ေသးေတာ့ မရွက္ပါဘူး ။ ေျပးတာ တန္းေနတာပဲ ။

ဘယ္ျပားကုန္းဆိုတဲ့ ရြာလည္းေရာက္ေရာ အမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႕ တျခားရြာသားေတြက ရြာထိပ္က ကိုကၠိဳပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ေအးေအး ေဆးေဆး မုန္႕ေလးစားျပီး သမီးပ်ိဳတို႕ ရြာ မီးေလာင္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနသလိုပဲ ။ သမီး ပ်ိဳလည္း တစ္ခါ ၾကည့္လုိက္တာ လွလိုက္တဲ့ မီးေတာက္ၾကီး ေကာင္းကင္မွာ ဟီးထလို႕ မိုး ေနေတာ့တာပဲ ။ ဟုတ္ ခနဲ ဟုတ္ ခနဲ တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ကူးသြားတာ ျမန္လိုက္တာ ။ သမီးပ်ိဳကေတာ့ တြက္ျပီးသား ငါ့ အိမ္ကေတာ့ ပါသြားျပီလို႕ေပါ့။

ေမာေမာနဲ႕ မမေရ လို႕ေခၚလိုက္ေတာ့ အမ၀မ္းကြဲက လွည့္ၾကည့္တယ္ ။ အံ့ၾသသြားတယ္ထင္တာပဲ “ဟယ္ လာလာ “ ဆုိျပီး အိမ္ေခၚသြားတယ္ ။ ေရေတြတိုက္ ထန္းသီးေတြလည္း ခြဲေကၽြးေသးတယ္ ။ ဘာမွ မေၾကာက္ဖို႕လညး္ ေျပာေသးတယ္ ။ မနက္ျဖန္ အိမ္ကိုျပန္လိုက္ပို႕ေပးမယ္တဲ့ ခုေတာ့ နားလိုက္ဦး ဆိုလုိ႕ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားျပီး နားလိုက္တယ္ ။ ကေလးဆိုေတာ့ သိပ္လညး္ စိတ္မပူတတ္ခဲ့ဘူးေလ ။

ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့ သူတို႕လည္း ျပန္လိုက္ပို႕ပါတယ္ ။ အိမ္ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လုိက္ဘူးဆိုတာ ကူသယ္ေပးဖို႕ အန္တီ့အိမ္ကိုသြားတဲ့ အကိုေတြ ျပန္လာလို႕ သိရျပီးပါျပီ ။ စိတ္ေတာ့ ေအးသြားတာေပါ့ ။ ဒါေပ မယ့္ ကိုယ့္ရြာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က မဲညစ္ညစ္နဲ႕ သစ္ပင္ေတြက အရိုးအျပိဳင္းျပိဳင္း ။ တစ္ခ်ိဳ႕ တိုက္အိမ္ေတြဆို အုတ္ငုတ္ေလးေတြေပၚလို႕ အုန္းပင္ေတြက အမဲေရာင္ သစ္ငုတ္တိုေတြျဖစ္ ။ လမ္းမေပၚေတြ မွာလည္း အမိႈက္ေတြ ပရဗြ နဲ႕ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးနဲ႕ တူလိုက္တာ ။

သမီးပ်ိဳ စက္ဘီးေလးကေတာ့ သူမ်ားေတြျပန္လာေပးလို႕ ျပန္ရတယ္ ေျပာတယ္ ။ အဲဒီတုန္းက အဆူခံထိေသးတယ္ စက္ဘီးနဲ႕မေျပးပဲ ေျခက်င္ေျပးေတာ့ ပုိျမန္မယ္ ထင္လို႕လားတဲ့ ။ ဟဲဟဲ ။ ကိုယ့္အေၾကာင္း နဲ႕ ကိုယ္ကိုး...ေနာက္ျပန္လွည့္ရမွာ ေၾကာက္တာနဲ႕ လႊတ္ပစ္ခဲ့တာ ။ သတၱိက မေခ ပါဘူး ဟုတ္တယ္ေနာ္ ။

မီးေလာင္တုန္းက နီးစပ္ရာ ျမိဳ႕နယ္ေတြကို ဖုန္းေခၚ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ေပမယ့္ လမ္းမွာ ကားပ်က္တာရယ္ မပ်က္တဲ့ကားက ေရပါမလာတာရယ္ လမ္းမွားရတာရယ္ နဲ႕တင္ ဘယ္ျမိဳ႕နယ္ကလည္းမသိေတာ့ဘူး တစ္စီးပဲ ေရာက္လာတယ္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေရာက္လာက်တာ တဲ့ ။ ပထမ ဆံုးေရာက္တဲ့ မီးသတ္အဖြဲ႕ ဆုရသြားတယ္ ဆိုလား ၾကားလုိက္မိတယ္ ။

ရြာက အရန္မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ ဘာလုပ္ေနၾကလည္းလို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ မႏိုင္မွန္းသိလုိ႕ သူတို႕အိမ္ေတြ ျပန္ျပီး ပစၥည္းေတြ သိမ္းၾကတယ္ ဆိုပဲ ။ ေအာ္.....မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ။ အင္း......ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႕ လည္း သူတို႕အိမ္ကို ဘယ္ေလာင္ေစခ်င္မလဲေနာ္ ။ အျပစ္ မဆိုသာပါဘူး ။ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာငး္ ခ်ည္း လို႕သာ ေျဖေတြးရံု ေပါ့ ေနာ့ ။

ရြာကိုဘယ္သူမီးတုိ႕လည္းဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေနာ္ ။ စျပီးေလာင္တဲ့ အိမ္က ဘဲဥေၾကာ္ရင္း စျပီးေလာင္ တာတဲ့ ။ အင္း....ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ရုကၡစိုးက မေက်နပ္လို႕ တို႕တာဆိုပဲ ။ မီးမေလာင္ခင္ ဟုိတေလာတုန္း ကေပါ့ ။ ေညာင္ပင္ကို ဖုန္းၾကိဳးလား မီးၾကိဳးလားနဲ႕ မသိဘူး မလြတ္လို႕ ခုတ္က်တယ္တဲ့ ။ အဲဒါကို ဦးကုလား ဆိုသူက မခုတ္ဖို႕ တားျမစ္ခဲ့ေသးတယ္ ဆိုပဲ ။ သူကနားမေထာင္ပဲ ခုတ္တယ္တဲ့ ။ အဲဒါက ေျပာစကား ေကာလ ဟာလေပါ့ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ မီးေလာင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ တစ္ရြာလံုးကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရြာလယ္မွာ ဦးကုလားအိမ္ တစ္အိမ္ တညး္ အေကာင္းပကတိ က်န္ရွိေနတာကို အံ့ၾသစြာေတြ႕ၾကရပါတယ္ ။ ခုထိရွိေနတုန္းပါပဲ ။ ေရနံခ်ီး ၀ေနတဲ့ ဦးကုလားရဲ႕အိမ္ပါ ။ ထူးဆန္းမေနဘူးလား ။

မီးဘာေၾကာင့္ ေလာင္တယ္ ထင္ပါသလဲ ။ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ပါပဲ ။ ဟုိလူေတာ့ ေထာင္က်သြားတယ္ ေပါ့ေလ။ တရားခံက တကယ္ ဘဲဥေၾကာ္ရင္း ဆီပူေတြကေန ေရေတြဘာေတြ က်လုိ႕ ေလာင္တာလား ၊ မေက် နပ္လို႕ ေလာင္ေအာင္ တမင္ လုပ္လိုက္တာလား ဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမ်ား ေသခ်ာသိႏိုင္ပါ့မလဲေလ....။


မွတ္ခ်က္။ ။ ငယ္ငယ္က တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ ။ သမီးပ်ိဳတို႕ ျဖစ္လိုက္ရင္ အဲလိုပါ ။ အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္း ၾကီးပဲ ။ က်န္ေသးတယ္ ေရၾကီးတာေတြ ေလတိုက္ခံရတာေတြ မ်ားမွမ်ားပဲ သိခ်င္ရင္ ေတာ့ ေဖာက္သည္ခ်ရခ်ည္ေသးရဲ႕ ။ ခုေတာ့ စေတာ့ေတာ့မယ္ မနက္ျဖန္ ဘန္ေကာက္သြားရမွာ ဘန္ေကာက္မ ေရာက္ပဲ အက်န္ေကာက္ေနရအံုးမယ္ ။ လစ္ျပီဗ်ိဳ႕ .........

ဒီေန႕ ေမလ သံုးရက္ေန႕...ငါ့ေမြးေန႕ပါလား ။ ဘာလိုလိုနဲ႕ လူ႕ေလာကထဲကိုေရာက္လာတာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ ရွိပါေပါ့လား...။ အစက ႏွစ္ဆယ့္ေလးမွတ္တာ ေသခ်ာျပန္တြက္ၾကည့္မွ တြမ္တီဖိုက္မွန္း သိေတာ့တယ္ ။ မသိဆို တစ္ခါမွေမြးေန႕ကို မက်င္းပျဖစ္တာ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆိုပါေတာ့ ။ဟတ္ပီဘတ္ေဒး သီခ်င္းဆို ၾကားပဲၾကားဖူးတာ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးဘူး ။ သူမ်ားေတြေမြးေန႕တိုင္းၾကားရတဲ့ သီခ်င္းကို သမီးပ်ိဳတစ္ခါမွ ေရာင္လို႕ေတာင္ ၾကားဖူးေပါင္ ။ဒီတစ္ေန႕ေတာ့ ထူးျခားစြာ ၾကားခဲ့ရတယ္ ။အေၾကာင္းကဖန္လာတာကိုးးး။ ေမြးေန႕က်မွ နယူးေယာက္ကိုခရီးေထာက္ရတယ္ေလ ။ အျပန္လမ္းမေတာ့ ...လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေပါ့ ငတက္ျပားက်င့္ ငတက္ျပားၾကံ ၾကံၾကတယ္ေလ ။ ဘယ္အခ်ိန္ထဲကလဲ သိပါဘူး ။အလုပ္ျပီးလို႕အိမ္အျပန္လမ္း မွာေပါ့ ဟတ္ပီးဘတ္ေဒးကို အေယာက္သံုးဆယ္ေလာက္ သံျပိဳင္ဆိုျပီး လူကိုရင္တုန္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္ေလ ။ လွ်ပ္တျပက္ ရိုက္ခ်က္ေပါ့ ။ လက္ေဆာင္ေတြလည္းေပးေသးတယ္ ဘာမွတ္လို႕လဲ ။ ေရေမႊးကငါးပုလင္း ။ အၾကီး ၾကီးေတြေတာ့ ဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ေတးေတးေလးေတြ ။အဟီးး ။ ဒါေပမယ့္ လွမွလွပဲ ။ ျပီးေတာ့ ၀က္၀ံ ရုပ္ေလးကတစ္ရုပ္ ရတယ္ ။ တစ္ခါမွမရဘူးေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ ေျပာပါနဲ႕ေတာ့ေအ ။ အိမ္ေရာက္ျပီးလို႕ ခ်စ္ ခ်စ္နဲ႕ သြားအေတြ႕ သူက ေရႊလက္စြတ္တစ္ကြင္း ေပးေသးတယ္ ။အဟိ သမီးပ်ိဳတို႕ ေတာ့ ဟုတ္ေနတာ ။ အဲ သို႕ေပေသာ္ျငားလည္း ရင္ထဲမေတာ့ ဆို႕တို႕တို႕ရယ္ ။ ယံုလားေတာ့ မသိဘူး ။ သံျပိဳင္လက္ခုပ္သံေတြ ၾကား က ဟတ္ပီးဘတ္ေဒးသံက သမီးပ်ိဳရင္ကို လာထုတယ္။ ဥကနဲေတာ့ မျမည္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ ေလာက္ အသက္ရွင္လာျပီးကာမွ ပထမဆံုးရုတ္တရက္ ၾကားလိုက္မိတာမို႕ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာနဲ႕တကယ္ပါ၀မ္းသာရမွာလား၀မ္းနည္းရမွာလားမေ၀ခြဲတတ္ေပ မဲ့ခ်ဳပ္ထိန္းလို႕မရနိုင္တဲ့ရင္ထဲက စုတ္ ခ်က္ေတြျပင္း လြန္း လို႕ႏွလံုးသားေတြ
တဆတ္ဆတ္တုန္ အေသြးအသားေတြ ဗတန္းဗတန္းခုန္လို႕...လူေတြၾကားထဲ ေအာ္ငိုလိုက္ရမွာလား...။
ဟိုးးး ရင္ေခါင္းထဲက ဆို႕တက္လာတဲ့၀မ္းနည္းမႈေတြက လည္ေခ်ာင္းထဲအေရာက္ ခမ္းေျခာက္သြားတယ္ ။ အသံေတြ တိတ္ဆိတ္ခဲ့ ရျပီ ။ ေမြးေန႕...ေမြးေန႕တဲ့လားးးး......။ ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ ..။ ဘယ္မွာလဲ ငါ့ကိုေမြးခဲ့တဲ့ အေမ...။ ဘယ္မွာလဲ ငါ့ကို ေကၽြးေမြးခဲ့တဲ့ အေဖ...။ ဘယ္မွာလဲ ငါနဲ႕အတူ ၾကီးျပင္း ခဲ့တဲ့ အကိုဆိုတာေရာ...။ သူတို႕လဲ ငါနဲ႕အတူ ရွိမေနၾကပါလား...။ ဒီလိုေမြးေန႕မ်ိဳးျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ ၾကာခဲ့ ျပီေလ ။ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုေပမယ့္ ေမြးေန႕လိုေန႕မ်ိဳးမွာေတာ့ မိသားစုနဲ႕ အတူရွိခ်င္မိတာ သမီးပ်ိဳ မမွားပါဘူး ေနာ္ ။ အားငယ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အားေပးၾကမဲ့မိသားစုေတြ ၀မ္းနည္းခ်ိန္ေတြမွာ ခိုနားခြင့္ေပးၾကမဲ့ အၾကင္နာ အင္အားတစ္စံု ေတြေ၀ေနခ်ိန္ေတြမွာ လမ္းျပေပးၾကမဲ့သူေတြ သမီးပ်ိဳနဲ႕ အတူရွိမေနတာ ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ထား လို႕ရေပမယ့္ အခုလိုေန႕မ်ိဳးေလးမွာေတာ့ သမီးပ်ိဳသူတို႕ေတြကို ေတာင္းတမိတယ္ ။ ၀မ္းနည္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြအတြက္ ဒီတစ္ေန႕ေလာက္ေလး အတူရွိခြင့္ရရင္ ရင္ဘတ္စည္တီးျမည္ဟီးသြားေအာင္ တအားထုလို႕ အက်ယ္ၾကီးေအာ္ပစ္လိုက္မယ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္လို႕ေလ..။ တကယ္ပါ ေတာင္းဆုတစ္ခု သာျပည့္မယ္ဆိုရင္ ဆုေတာင္းလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ ။ မိသားစုနဲ႕အတူူေပ်ာ္ရႊင္ရပါလို၏ လို႕......။ အခုေတာ့လည္းေလ...................
မွလာေရာက္လည္ပတ္ေသာသူငယ္ခ်င္းကို သမီးပ်ဳိ မွ လိႈက္လွဲစြာႀကိဳဆိုပါတယ္ရွင္ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လည္လာေရာက္လည္ပတ္ ဖို ့ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ရွင္ ။