ဘူလဲကြ ငါတို႕ရြာမီးရႈိ႕တာ

သမီးပ်ိဳ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့ ။ရြာကိုမီးေလာင္ပါေလေရာ ။ ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္...ေတာင္..... နဲ႕ ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ မီးလန္႕သံေၾကာင္းေခါက္သံပါ ။ မၾကားသဖူး အၾကားထူးေတာ့ တစ္ရြာလံုး အုတ္အုတ္ၾကြက္ၾကြက္ေပါ့ ။ ရြာလယ္ေခါင္မွာ ေခ်ာင္းရွိတယ္ဗ်ိဳ႕ ။ နန္ကသူေခ်ာင္းပါ ။ သမီးပ်ိဳတို႕ေတာ့ ရြာကို ေတာင္ဘက္ကမ္းနဲ႕ ေျမာက္ ဘက္ကမ္းဆိုျပီးေခၚၾကေလရဲ႕ ။ အဲ စေလာင္တာကေတာ့ ေတာင္ဘက္ကမ္းက ။

မီးခိုးေလးတလူလူနဲ႕ေပါ့ ။ သူ႕ေဘး အိမ္ေတြ ၀ိုင္းသတ္ေပးၾကတယ္ထင္ပါ့ ။ မီးခိုးေလးက ေပ်ာက္သြားလိုက္ ေပၚလာလိုက္နဲ႕။ သမီးပ်ိဳတို႕ကဒီမီးခိုးေလး ပဲၾကည့္ေနရတာ မို႕လား။ မီးခိုးေတြျမင္ျပီဆို သိမ္းၾကေဟ့ ..သိမ္းၾက သိမ္းၾကေတာ့ ။ မီးခိုးေတြ မေတြ႕ရေတာ့ျပန္ဘူး ဆို မသိမ္းၾကနဲ႕ေတာ့ေဟ့ ..............မသိမ္းၾကနဲ႕ေတာ့ေပါ့ ။ အိမ္ကိုအခ်က္ေပးရတာ လမ္းေပၚကေနမီးခိုးၾကည့္ျပီးေလ။

အိမ္ေပၚက လူေတြက ပစၥည္းေတြ သိမ္းမယ္လုပ္လိုက္ ျပန္ခ်လိုက္ ျပန္သိမ္းလိုက္ နဲ႕ အလုပ္ကို ရႈပ္ ေနေတာ့ ့တာ ပဲ ။ ျပန္ေတြးရင္ ခုေတာင္ရယ္ခ်င္တယ္။ အဲ သိပ္မၾကာပါဘူး မီးခိုးေတြက မဲမဲ ....မဲမဲနဲ႕ အလိပ္လိုက္ကို တက္လာတာပါ ကလား။ အံ့အားသင့္ျပီးၾကည့္ေနရင္းက သတိျပန္၀င္ လာျပီး ကြန္ဖမ္းျဖစ္ျပီေဟ့ ။ ပစၥည္းေတြ သိမး္ၾကေတာ့လို႕ေအာ္သံၾကားလိုက္ျပီးတဲ့ တခဏ အားခဲျပီး အိမ္ဘက္ကို သုတ္ေခ်တင္လာၾကျပီး လႊားကနဲပဲ အိမ္ေပၚကိုခုန္တက္လိုုက္ၾကတာေလ ။ ဟို သီခ်င္းထဲကလို တသိမ့္သိမ့္ တုန္ကို ျဖစ္သြားတာပဲ ။

သမီးပ်ိဳကေတာ့ ေၾကာက္လို႕အိမ္ေထာင့္မွာ ကုတ္ကုတ္ေလးရယ္။ အဲ သိမ္းၾကေဟ့ ဆိုေတာ့မွ ခက္ျပီ။ ဘယ္ကစသိမ္းၾကမတုန္း။ ဘယ္ပစၥည္းမွလဲ အဆံုးရႈံးခံခ်င္ၾကတာမဟုတ္ဘူးမလား ။ ဟိုဟာေလးလဲအေရးၾကီး ဒီဟာေလးလဲအေရးၾကီးနဲ႕ ဆိုေတာ့ကာ ခက္ျပီေအ ။ သမီးပ်ိဳ မိဘေတြက ကုန္သည္ေတြဆိုေတာ့ကာ ဂိုေထာင္ထဲမွာကုန္ကအျပည့္ ေလွာင္ထားတာေလ ။ အဲဒီကုန္ေတြကိုပဲ ထမ္းထုတ္ရ ေကာင္းနိုး အိမ္ေပၚကဟာေတြကိုပဲ သယ္ရေကာင္းနိုးနဲ႕ ဘယ္ဟာက စရမွန္းကိုမသိၾကဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အယ္ ထူးပါဘူးဟယ္ ....နီးရာကအရင္စတယ္ဟယ္ဆိုျပီး စဆြဲေတာ့မွ သိမ္းျဖစ္ေတာ့တယ္ေပါ့ ။

တစ္ရြာလံုးမေတာ့ ေအာ္ သံေတြနဲ႕ဆူညံေနေလရဲ႕။ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ မိခင္ေတြက သားေပ်ာက္ရွာေပါ့။ “ဟဲ့ ကေလးေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ ၾကတုန္း“ ။ “ေအာ္ ... ဟဲ့.“.....ဘယ္သူေရ ဘယ္၀ါေရ ...ဘာညာေပါ့ ။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြကေတာ့ “နင့္အေဖကို သြားရွာစမ္း အေရးဟယ္ အေၾကာင္းဟယ္ဆို သံုးလို႕မရဘူး“စသျဖငိ့ ေပါ့ ။ ေဇာ.....ေဇာ.... သိတယ္မဟုတ္လား။

မီးက ေတာင္ဘက္ကမ္းမွာေတာ့ အေတာ္ေလး အရွိန္ေကာင္းေနျပီ။အနီးအနားအိမ္ေတြေတာ့ အားလံုးပ ါ သြားတယ္ ထင္တာပဲ ။ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရမယ့္ပံုမေပၚဘူး။ သမီးပ်ိဳတို႕ ေျမာက္ဘက္ျခမ္းးကနဲနဲခံသာတယ္ဆိုရမယ္။ နဲနဲလဲ ေ၀းေသးတယ္ ျပီးေတာ့ အလယ္မွာေခ်ာင္းလဲျခားေသးတယ္ မို႕လား ။သို႕ေပမဲ့ မသိမ္းပဲလဲ မေနရဲၾကဘူး ။ အစိုး မရဘူးမလား ။

အ..ဲ .......အဲဒီမွာ သမီးပ်ိဳကငယ္ေတာ့ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်တယ္ ။လူၾကီးေတြ အိမ္ကသိမ္းထုတ္ထား တဲ့အပံုကို သမီးပ်ိဳကေစာင့္ေပါ့ ။ေစာင့္ဆိုလို႕သာ ေစာင့္တာပါ ။ လူကိုရိုက္ျပီးပစၥည္းယူေျပးလဲ ဘာတတ္နိုင္တာမွတ္လို႕။ အဲ ဂေလာက္အားကိုးရတာပါ ။အိမ္ေနာက္ဘက္ေတြက ကြင္းျပင္ဘက္ဆိုေတာ့ တစ္ ရြာလံုးျခံေတြဖ်က္ျပီး အိမ္ေနာက္ဖက္မွာပဲ ပံုၾကတာမ်ားတယ္။ လူေတြ လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ဟိုေျပးဒီေျပး ဟိုေအာ္ ဒီေအာ္ေပါ့ေလ။ ဇရက္သို္က္ ၾကြက္ကိုက္ေနသလို ညံေနတာပဲ ။

အဲ လာျပီ လာျပီ ။သူတို႕လာၾကျပီ ။ဘယ္သူေတြ လဲသိလား ။ အမ်ိဳးေတြေပါ့ ။ကူသယ္ေပးရေအာင္ လာၾကတာ ။ စစ္ကူေပါ့ ။ အယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္ ။အဲ... သူတို႕ ကလဲ ေခါင္းရင္းအိမ္ကို သာခုန္တက္ၾကတာပဲ။ေမ့ေမ့ညီမ အပ်ိဳၾကီး ေဒၚကပ္စီးေနတာေလ ။ သူ႕အငယ္ညီမ နဲ႕အတူေပါ့။ စစ္ကူက သူတို႕အတြက္ေလ။ သူတို႕လဲ ဗီဒိုကို အလံုးလိုက္မတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲနဲ႕က ိုမ တာ ။ အ သာေလးဘဲ။ ေလးရမွန္းလဲ သိပါဘူး။အပ်ိဳၾကီးအိမ္ကလဲ ျပီးျပီ ။ အိမ္ကလဲ ေဖေဖနဲ႕ကိုကိို ထုတ္တာျပီးျပီ ။ေမေမ လဲကူထုတ္ေပးပါဒယ္ ။ အဟိ ။ဘာလဲသိလား ။ ေျခာက္ဗို႕ ဘထၳရီအိုးေလး တစ္အိုးေလ ။

သမီးပ်ိဳတို႕ ရြာကို အစိုးရက မီးမေပးေသးဘူးေလ ။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဖြဲမီးစက္ေတာ့ရွိတယ္။မလာတာမ်ားသလို လာရင္လဲ မလင္းပါဘူး ။ပိုးစုန္းၾကဴးရဲ႕ အဖိုးေပါ ့ ။ အဲေတာ့ ကိုယ့္စက္ကိုယ္ႏႈိုးစနစ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘထၳရီအိုးသံုးရတယ္။အဲဒီအိုးေပါ့ အေမ မ.လာတာ ဟား ဟား။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ပစၥည္းေတြကို နီးရာေရတြင္းထဲ ပစ္ ခ်ၾကတယ္ ။ဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြေပါ့ ။ နီးရာေရတြင္း ပစ္ပလိုက္္တာပဲ သူ႕ဟာကိုယ့္ဟာ နားမလည္ဘူး ။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားၾကေတာ့ သမီးပ်ိဳတို႕ အိမ္ေရွ႕က အထက္တန္းေက်ာင္းထဲက ကြင္းျပင္ၾကီးထဲ သယ္ၾကဆိုပဲ ။ ကြင္းက်ယ္တဲ့ ေနရာေတြေပါ့ေလ။ ေ၀းေ၀းလဲဘယ္သယ္နိုင္ၾကမလဲ တစ္အိမ္လံုးက ပစၥည္းေတြဆိုေတာ့လဲ ။

သမီးပ်ိဳရဲ႕ ေမြးသမိခင္က ေနာက္ထပ္ ဘာေတြသယ္လာျပန္လဲဆိုေတာ့ လံုခ်ည္အေဟာင္းေတြထည့္တဲ့ျခင္းရယ္ ေက်ာက္ပ်ဥ္ရယ္ မ ျပီး သူလဲေက်ာင္းထဲ ၀င္ေျပးတယ္တဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေလးေဘးခ် ငိုျခင္းခ် ေနဆိုပဲ ။ သူမ်ားေတြလုိ ေရႊထုတ္တို႕ ေငြထုတ္တို႕ မ.ျပီးမေျပးဘူး ။မီးမေလာင္တဲ့ ေက်ာက္ပ်ဥ္မွ မ ေျပးတယ္။ ေနာက္မွ ျပန္ေျပာျပလို႕ သိရတာပါ ။ ဟိဟိ ။

အားလံုးျပီးျပီဆိုေတာ့ ေဖေဖကေျပာတယ္ သမီး ရဲ႕အေဒၚေတြရွိတဲ့ရြာကိုေျပးေတာ့တဲ့ ။ စက္ဘီးပါယူသြားဆိုျပီး နင္းေျပးတာေပါ့ ။ ေျပးတဲ့လမ္းက လွည္းလမ္းေၾကာင္းပါ ေရွ႕မွာက လွည္းတစ္စီးခံေနေတာ့ ေတာ္ ေတာ္နဲ႕ နင္းလုိ႕ကို မရဘူးျဖစ္ေနခဲ့ေသးတယ္ ။ ႏြားလွည္းဆိုေတာ့ တံု႕ေႏွးတံု႕ေႏွးေပါ့ ။ အဲ...လြတ္ျပီဆိုတာနဲ႕ နင္းေတာ့တာပဲ ။ ေဖေဖေျပာလို႕သာ ေဖေဖ့ရဲ႕ညီမအိမ္ကိုေျပးရတာ ။ ေရာက္ျပန္ေတာ့လညး္ ဘာလုပ္ေနတယ္ မွတ္လဲ ။ သူတို႕လည္း လုိက္ကာအၾကီးၾကီးထဲကို ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြ စုပံုထည့္ေနတာ ကိုယ့္ ေတာင္ ဂရုမစိုက္အားပါဘူး ။ ဒါနဲ႕ မျဖစ္ေျခဘူး လို႕ေတြးျပီး ေမေမ့ အမေတြရွိတဲ့ရြာဘက္ ေျပးမယ္ၾကံေတာ့ ေတြ႕ျပန္တယ္ ရြာေျမာက္ပိုင္းက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႕ အပ်ိဳၾကီး အသိန္း ။

အသိန္းဆိုတာက ကပ္စီးနဲတဲ့ အပ်ိဳၾကီးေပါ့ ။ ေမေမ့ညီမနဲ႕သိပ္မထူးဘူး ။ အသိန္းက သိပ္ရယ္ရတာပဲ ။ ဆံပင္ ျဖဴတာေတြ႕လုိ႕ ႏႈတ္ေပးမယ္ ဆိုရင္ “ အမေလး မလုပ္ပါနဲ႕ အမေလး မလုပ္ပါနဲ႕ “ ေနတာပဲ ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လည္း အန္တီသိန္းရယ္ လို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းႏႈတ္ရင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းေပါက္မွာ စိုးလို႕ပါတဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ကြမ္းယာ လည္း သိပ္ၾကိဳက္တာ ။ အခုလည္းၾကည့္ေလ သူမ်ားေတြ မီးေလာင္လို႕ အပူလံုးၾကြ လို႕ လူလံုးမလွ ေမ်ာက္မီးခဲ ကိုင္မိသလို ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အန္တီသိန္းတစ္ေယာက္ ကေတာ့ ကြမ္းအစ္ ေလးနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆးကို ကြမ္း ယာေနစားတာ သာၾကည့္ေပေတာ့ ။ သူ႕အိမ္ကေျပးလာတုန္းက သူသယ္လာတာ ကြမ္းအစ္တစ္လံုးထဲပဲ ျဖစ္ရ မယ္ ။ မသကာ ေရြထုတ္ေပါ့ ။ အန္တၤသိန္းေရ ေျပးရေအာင္ေလ လုိ႕ေျပာေတာ့ သူကေလ“ ေနပါဦးဟဲ့ နင္ကလဲ ငါဒီမွာ ကြမ္းစားေနတုန္း“ တဲ့ ။

သူ႕လဲေခၚမရတာနဲ႕ ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထည္း ေျပးတာေကာင္းပါတယ္ေလ ဆိုုျပီး ေျပးမယ္ၾကံလိုက္ေတာ့ ေရွ႕ မွာလယ္ကြက္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္ ။ေဖေဖ့ညီမေတြအိမ္က အစြန္ဆံုးအိမ္ကိုး ။ လမ္းမဘက္ ျပန္လွည့္မယ္ လုပ္ေတာ့ ခုေလာက္ဆို မီးေတြ နီးလာျပီ ထင္တယ္လို႕ေတြးမိျပီး စက္ဘီးကို လယ္ထဲမွာ ပစ္ထားခဲ့ျပီး အနီးဆံုး လွည္းလမ္းေၾကာင္းက သုတ္ေခ်တင္ ေျပးေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕ ။ ဒါေတာင္ ေျပးရင္းနဲ႕ လမ္းမွာ သြပ္ပ်ံ ေတြ၀ဲလာလို႕ ေရွာင္လင္လုပ္ျပီး ေျပးခဲ့ရတာ ေတာ္ရံု ေျပးနည္းနဲ႕ဆို ဘယ္လြတ္လိမ့္မလဲ ။

ေမေမအမေတြအိမ္ ေရာက္ဖို႕က ႏွစ္ရြာေလာက္ ေက်ာ္ရေသးတယ္ ။ ၾကားထဲမွာက ကြမ္းျခံကုန္းရြာ နဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းကုန္း ရြာ ဆိုျပီး ႏွစ္ရြာ ရွိတယ္ ။ အဲဒီရြာေတြ ေက်ာ္ျပီးမွာ ဘယ္ျပားကုန္းဆိုတဲ႕ရြာကိုေရာက္တာေလ ။ ျငိမ္းခ်မ္းကုန္း ရြာကိုျဖတ္ေတာ့ ရြာသားေတြက သမီးပ်ိဳကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေလရဲ႕ ။ သူတို႕ရြာက မီးေလာင္တာနဲ႕ေ၀းတာကိုး ေအးေဆးေပါ့ ။ မေအးေဆးႏိုင္တဲ့ သမီးပ်ိဳကေတာ့ ေဒၚၾကီးတို႕အိမ္ ေရာက္ေအာင္ ေျပးရတာေပါ့ ။ ငယ္ကလည္းငယ္ေသးေတာ့ မရွက္ပါဘူး ။ ေျပးတာ တန္းေနတာပဲ ။

ဘယ္ျပားကုန္းဆိုတဲ့ ရြာလည္းေရာက္ေရာ အမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႕ တျခားရြာသားေတြက ရြာထိပ္က ကိုကၠိဳပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ေအးေအး ေဆးေဆး မုန္႕ေလးစားျပီး သမီးပ်ိဳတို႕ ရြာ မီးေလာင္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနသလိုပဲ ။ သမီး ပ်ိဳလည္း တစ္ခါ ၾကည့္လုိက္တာ လွလိုက္တဲ့ မီးေတာက္ၾကီး ေကာင္းကင္မွာ ဟီးထလို႕ မိုး ေနေတာ့တာပဲ ။ ဟုတ္ ခနဲ ဟုတ္ ခနဲ တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ကူးသြားတာ ျမန္လိုက္တာ ။ သမီးပ်ိဳကေတာ့ တြက္ျပီးသား ငါ့ အိမ္ကေတာ့ ပါသြားျပီလို႕ေပါ့။

ေမာေမာနဲ႕ မမေရ လို႕ေခၚလိုက္ေတာ့ အမ၀မ္းကြဲက လွည့္ၾကည့္တယ္ ။ အံ့ၾသသြားတယ္ထင္တာပဲ “ဟယ္ လာလာ “ ဆုိျပီး အိမ္ေခၚသြားတယ္ ။ ေရေတြတိုက္ ထန္းသီးေတြလည္း ခြဲေကၽြးေသးတယ္ ။ ဘာမွ မေၾကာက္ဖို႕လညး္ ေျပာေသးတယ္ ။ မနက္ျဖန္ အိမ္ကိုျပန္လိုက္ပို႕ေပးမယ္တဲ့ ခုေတာ့ နားလိုက္ဦး ဆိုလုိ႕ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားျပီး နားလိုက္တယ္ ။ ကေလးဆိုေတာ့ သိပ္လညး္ စိတ္မပူတတ္ခဲ့ဘူးေလ ။

ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့ သူတို႕လည္း ျပန္လိုက္ပို႕ပါတယ္ ။ အိမ္ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လုိက္ဘူးဆိုတာ ကူသယ္ေပးဖို႕ အန္တီ့အိမ္ကိုသြားတဲ့ အကိုေတြ ျပန္လာလို႕ သိရျပီးပါျပီ ။ စိတ္ေတာ့ ေအးသြားတာေပါ့ ။ ဒါေပ မယ့္ ကိုယ့္ရြာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က မဲညစ္ညစ္နဲ႕ သစ္ပင္ေတြက အရိုးအျပိဳင္းျပိဳင္း ။ တစ္ခ်ိဳ႕ တိုက္အိမ္ေတြဆို အုတ္ငုတ္ေလးေတြေပၚလို႕ အုန္းပင္ေတြက အမဲေရာင္ သစ္ငုတ္တိုေတြျဖစ္ ။ လမ္းမေပၚေတြ မွာလည္း အမိႈက္ေတြ ပရဗြ နဲ႕ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးနဲ႕ တူလိုက္တာ ။

သမီးပ်ိဳ စက္ဘီးေလးကေတာ့ သူမ်ားေတြျပန္လာေပးလို႕ ျပန္ရတယ္ ေျပာတယ္ ။ အဲဒီတုန္းက အဆူခံထိေသးတယ္ စက္ဘီးနဲ႕မေျပးပဲ ေျခက်င္ေျပးေတာ့ ပုိျမန္မယ္ ထင္လို႕လားတဲ့ ။ ဟဲဟဲ ။ ကိုယ့္အေၾကာင္း နဲ႕ ကိုယ္ကိုး...ေနာက္ျပန္လွည့္ရမွာ ေၾကာက္တာနဲ႕ လႊတ္ပစ္ခဲ့တာ ။ သတၱိက မေခ ပါဘူး ဟုတ္တယ္ေနာ္ ။

မီးေလာင္တုန္းက နီးစပ္ရာ ျမိဳ႕နယ္ေတြကို ဖုန္းေခၚ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ေပမယ့္ လမ္းမွာ ကားပ်က္တာရယ္ မပ်က္တဲ့ကားက ေရပါမလာတာရယ္ လမ္းမွားရတာရယ္ နဲ႕တင္ ဘယ္ျမိဳ႕နယ္ကလည္းမသိေတာ့ဘူး တစ္စီးပဲ ေရာက္လာတယ္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေရာက္လာက်တာ တဲ့ ။ ပထမ ဆံုးေရာက္တဲ့ မီးသတ္အဖြဲ႕ ဆုရသြားတယ္ ဆိုလား ၾကားလုိက္မိတယ္ ။

ရြာက အရန္မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ ဘာလုပ္ေနၾကလည္းလို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ မႏိုင္မွန္းသိလုိ႕ သူတို႕အိမ္ေတြ ျပန္ျပီး ပစၥည္းေတြ သိမ္းၾကတယ္ ဆိုပဲ ။ ေအာ္.....မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ။ အင္း......ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႕ လည္း သူတို႕အိမ္ကို ဘယ္ေလာင္ေစခ်င္မလဲေနာ္ ။ အျပစ္ မဆိုသာပါဘူး ။ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာငး္ ခ်ည္း လို႕သာ ေျဖေတြးရံု ေပါ့ ေနာ့ ။

ရြာကိုဘယ္သူမီးတုိ႕လည္းဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေနာ္ ။ စျပီးေလာင္တဲ့ အိမ္က ဘဲဥေၾကာ္ရင္း စျပီးေလာင္ တာတဲ့ ။ အင္း....ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ရုကၡစိုးက မေက်နပ္လို႕ တို႕တာဆိုပဲ ။ မီးမေလာင္ခင္ ဟုိတေလာတုန္း ကေပါ့ ။ ေညာင္ပင္ကို ဖုန္းၾကိဳးလား မီးၾကိဳးလားနဲ႕ မသိဘူး မလြတ္လို႕ ခုတ္က်တယ္တဲ့ ။ အဲဒါကို ဦးကုလား ဆိုသူက မခုတ္ဖို႕ တားျမစ္ခဲ့ေသးတယ္ ဆိုပဲ ။ သူကနားမေထာင္ပဲ ခုတ္တယ္တဲ့ ။ အဲဒါက ေျပာစကား ေကာလ ဟာလေပါ့ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ မီးေလာင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ တစ္ရြာလံုးကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရြာလယ္မွာ ဦးကုလားအိမ္ တစ္အိမ္ တညး္ အေကာင္းပကတိ က်န္ရွိေနတာကို အံ့ၾသစြာေတြ႕ၾကရပါတယ္ ။ ခုထိရွိေနတုန္းပါပဲ ။ ေရနံခ်ီး ၀ေနတဲ့ ဦးကုလားရဲ႕အိမ္ပါ ။ ထူးဆန္းမေနဘူးလား ။

မီးဘာေၾကာင့္ ေလာင္တယ္ ထင္ပါသလဲ ။ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ပါပဲ ။ ဟုိလူေတာ့ ေထာင္က်သြားတယ္ ေပါ့ေလ။ တရားခံက တကယ္ ဘဲဥေၾကာ္ရင္း ဆီပူေတြကေန ေရေတြဘာေတြ က်လုိ႕ ေလာင္တာလား ၊ မေက် နပ္လို႕ ေလာင္ေအာင္ တမင္ လုပ္လိုက္တာလား ဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမ်ား ေသခ်ာသိႏိုင္ပါ့မလဲေလ....။


မွတ္ခ်က္။ ။ ငယ္ငယ္က တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ ။ သမီးပ်ိဳတို႕ ျဖစ္လိုက္ရင္ အဲလိုပါ ။ အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္း ၾကီးပဲ ။ က်န္ေသးတယ္ ေရၾကီးတာေတြ ေလတိုက္ခံရတာေတြ မ်ားမွမ်ားပဲ သိခ်င္ရင္ ေတာ့ ေဖာက္သည္ခ်ရခ်ည္ေသးရဲ႕ ။ ခုေတာ့ စေတာ့ေတာ့မယ္ မနက္ျဖန္ ဘန္ေကာက္သြားရမွာ ဘန္ေကာက္မ ေရာက္ပဲ အက်န္ေကာက္ေနရအံုးမယ္ ။ လစ္ျပီဗ်ိဳ႕ .........