ကေလးဘ၀က အစျပဳလို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို စဥ္းစားမိတိုင္း မျပံဳးမိဘ ဲမေန ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ဘာေၾကာင့္မ်ားလည္းဆိုေတာ့...... ကိုယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ဘ၀က သူမ်ားေတြနဲ႕မတူခဲ့ဘူးေလ ငါးႏွစ္မျပည့္ခင္ မွာပဲ ေသနတ္သံေတြၾကားေျပးလႊားခဲ့ရဘူးတယ္ ဆူပူမႈေတြနဲ႕ေ၀းရာ ေရွာင္ပုန္းရင္း ေတာရြာမွာ အေျခခ် ေနျဖစ္ ခဲ့တယ္ေလ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်ာင္းသားဘ၀ကို အလိုက္သင့္စီးေမ်ာရင္း ႏွစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ကုန္ လြန္လာလိုက္တာ အသက္အရြယ္ေလးလည္း တစတစ ၾကီးရင့္လာျပီေပါ့ ...................
ေယာက်ၤားဆန္တဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြေၾကာင့္ ခၽြဲႏြံတာေတြကို မလိုလားခဲ့ဘူး။ လံုခ်ည္၀တ္ရင္ေတာင္ မိန္းမဆန္မွာစိုး လို႕လံုခ်ည္ကိုပုဆိုးလို လုပ္၀တ္ခဲ့ေပါငး္မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဇယ္ေတာက္တမ္းကစားရင္ မိန္းမဆန္လို႕ ေမာင္ေလးေတြန႕ဲ သေရကြင္းပစ္တယ္ ေလာက္စလံုးလွိမ့္တယ။္ ကို္ယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မႏိုင္တာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ဒုကၡေရာက္ခ ဲ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္က မလုပ္နဲ႕ေတာ့ဆိုရင္ ရပ္လိုက္မွ ၾကိဳက္တာေတြေၾကာင့္ အဆင္မေျပမႈေတြ ရွိခဲ့ ဘူးတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ေျပာင္ျပေနတာကို ရပ္ဖို႕ေျပာတာ မရပ္ခဲ့လို႕ စိတ္မ ထိန္းႏိုင္ပဲ ကိုင္ေပါက္မိခဲ့တဲ့အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းက ေသြးထြက္တဲ့ အထ ိျဖစ ္ခ ဲ့ဖူး တယ္ ။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို နည္းနညး္ျခင္း ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္ ။ အ က်ီစားသန္တယ္ ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္သူတပါးကိုေတာ့ ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ပါဘူး ။ ဘယ္ေလာက္အထိေပ်ာ္တတ္လဲ ဆိုရင္.............................................
ရွစ္တန္းႏွစ္လား ကိုးတန္းႏွစ္လား မသိေတာ့ဘူး ။ " The Wheel " ဆိုတာသင္ရတယ္ေလ ။ အဲဒီႏွစ္ကေပါ့....... အျပင္မွာတက္ရတဲ့ က်ဴရွင္ေတြက သိပ္မ်ားမ်ားစားစားမရွိခဲ့ပါဘူး ။ေက်ာင္းကဆရာ ဆရာမေတြ သင္ၾကတာ မ်ားတယ္ေလ ။ အဂၤလိပ္ကိုေတာ့ ဘယ္ဆရာေတြဆီမွာမွ မတက္ၾကပဲ “ကိုကိုေဇာ္ “ ဆိုတဲ့ဆရာဆီမွာပဲ သီး သန္႕တက္ခဲ့တာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလုိလိုပဲ ။ အဲဒီဆရာက အဂၤလိပ္ တစ္မ်ိဳးပဲသင္တယ္ေလ ။ဆရာက အဂၤလိပ္ တကယ္ေတာ္တယ္ ။ ေတာရြာလိုေနရာမ်ိဳးမွာ စပီကင္ေျပာႏိုင္တဲ့ဆရာ မရွိသေလာက္ရွားတယ္ေလ။ အသက္သိပ္မၾကိီးေသးတဲ့ ဆရာ့ကို တပည့္အားလံုးက “အကိုၾကီး “ လို႕ေခၚၾကတယ္ ။
ကြမ္းစားသေလာက္ အသံထြက္ မေျပာင္းတဲ့ဆရာပါ။ သူ႕သြားေတြဟာ အျမဲရဲဲေနတတ္သလို ခါးၾကားမွာလည္း ကြမ္းထုတ္က ထာ၀ရရွိေနတတ္တဲ့သူပါ ။ စာသင္ေနရင္းလညး္ စားတယ္ တစ္ယာကုန္ရင္ ေနာက္တစ္ယာ ဘယ္ေတာ့မွ မျပတ္တတ္ဘူး ။ စာသင္ရင္းကုန္ခဲ့ရင္ေတာင္ စာသင္ရပ္ျပီး အ၀ယ္လႊတ္တတ္တဲ့ ဆရာပါ ။ ကြမ္း စားရင္ လွ်ာေတြထံုတယ္ အသံထြက္လို႕ မရဘူးဆိုတာ သူနဲ႕ လားလားမွ မသက္ဆိုင္သလိုပါ ။ ဆရာ့ကို အားလံုး ကခ်စ္လည္းခ်စ္ၾကတယ္ ။ အခ်စ္ဆံုး အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ေလ ။ ဆရာရဲ႕ အားနညး္ခ်က္ကို သိထား တဲ့ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕က ဆရာ့ကို ပညာျပဖို႕ ရည္ရြယ္ရင္း ေပ်ာ္ေစခ်င္တာလည္းပါတာေၾကာင့္ အၾကံထုတ္ရင္း ေပ်ာ္လို႕မဆံုးေပါ့ ။
..........................................................................................................................................................
ေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေလးက “ ၾကက္ဖင္“ ........တဲ့ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ျပီး ပြစိပြစိေျပာတတ္လြန္းလို႕ ။ သူ႕ညီမ ၀မ္း ကြဲက “ ၀က္မ “......တဲ့ ၀၀တုတ္တုတ္ေလး မိုလို႕ ။ အရပ္ပုပု ညွက္ညွက္ေလးက “ လက္ပြား “.........တဲ့ လက္မေလးေဘးမွာ လက္အပြားေလးတစ္ေခ်ာင္းပါလို႕ ။ စသည္......စသည္....ေပါ့ အမည္အသစ္ေလးေတြနဲ႕ အုပ္စု ခပ္ကဲကဲအဖြဲ႕ေပါ့ ။ အီေဖကို အမည္ကေတာ့ အစံုပါပဲ ။ ဆရာမလာခင္ က်ဴရွင္မွာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဇတ္ ကေနက်ဆိုေတာ့ အျမဲသရုပ္ေဆာင္ရတာက မျမ၀င္း...မိုလုိ႕ သူတို႕က “မျမ၀င္း “.....တဲ့ ။ စာက်က္ရင္ မန္း က်ည္းပင္ေပၚမွာပဲတက္က်က္လို႕ “ေမ်ာက္မ “...........တဲ့ ။ က်ဴရွင္အိမ္နဲ႕အနီးဆံုးေနျပီး ေနာက္ဆံုးမွ ေရာက္ လာတတ္လို႕ “လိပ္မ“ ........ဆိုသလို အမည္နာမေတြက ေပါမွေပါေပါ့ ။ က်န္သူေတြလည္းရွိေသးတယ္.............မ်ားမွမ်ား........................။ အဲ......အဲဒီေန႕က
အစီအစဥ္ၾကီးၾကပ္သူ..........................မျမ၀င္း
အ၀ယ္ေတာ္.............................၀က္မနဲ႕ လက္ပြား
ဒါရိုက္တာျဖစ္သူ...........................ၾကက္ဖင္
ေဖာက္ခြဲေရး...........ဂ်ပု
ကင္းေစာင့္...........................ကုလားမေလး
ေတာက္တိုမယ္ရ...................က်န္အဖြဲ႕သားမ်ား
“ ကဲ...ကဲ...၀က္မနဲ႕ လက္ပြား...သြား...နင္တို႕ႏွစ္ေယာက္က “ ဦးလွၾကိဳင္ဆိုင္“ ကိုသြား ........အဲဒါကို၀ယ္ခဲ့ ။ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေစနဲ႕ေနာ္“ ......................... မျမ၀င္းရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈ........
“မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္က..ျမန္ျမန္သြားျမန္ျမန္ျပန္..ကြမ္း၀ယ္ခဲ့ဖို႕ မေမ႕နဲ႕ ၾကားလား“ ......................ၾကက္ဖင္ရဲ႕ မွာတမ္း...........................
“ ဟိတ္ေကာင္...ၾကက္ဖင္ ...ငါက ဘာနဲ႕ခြဲလို႕ဘယ္လိုထုရမွာလဲကြ ။ ခုထိဘာမွမရွိေသးဘူးေလ ။ တစ္ခုခုငါ့အတြက္ စီစဥ္ေပးဦးမွေပါ့ “လို႕ဆိုတဲ့.................................ေဖာက္ခြဲေရး ဂ်ပုရဲ႕ အေမး...........
“ ဟဲ့......နင္တို႕ေတြျမန္ျမန္လုပ္ၾကေလ...ဟုိမွာ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြ ဆင္းေတာ့မယ္ ။ ငါစိတ္ညစ္ပါတယ္ လို႕ ဆိုလာတဲ့ “.............ကင္းေစာင့္တာ၀န္က်...............ကုလားမေလးရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႕အတူ...........
...........................................................................................................................................................
၁၀တန္းေက်ာင္းသားေတြ ဆင္းသြားၾကျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးသင္တန္းခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ေပါ့ ။ဆရာလည္း ပင္ပန္းေနပါျပီ ။ ကိုယ္တို႕သင္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ညေနခင္းတစ္ခုရဲ႕တတိယေျမာက္စာသင္ခ်ိန္ ။အခ်ိန္ေလးက ေန၀င္လုလု........... အတန္းသားေတြက ေျပာင္စပ္စပ္ .............ဆရာကေတာ့ ေမာလြန္းလို႕ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္
“ကဲ.......ကဲ...........စာအုပ္ထုတ္က်ကြာ....စ ၾကရေအာင္ “
“ဟုတ္.......အကိုၾကီး “ ဆိုတဲ့ သံျပိဳင္ အေျဖစကားအျပီး “ The Wheel “ အေၾကာင္း တက္ၾကြစြာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာ .......ဘီးေတြရဲ႕ဘယ္လို လည္ပတ္ပံု .....ဘီးအေသး ဘယ္ႏွပတ္..ပတ္ရင္ ဘီးအၾကီးက ဘယ္ႏွပတ္..ပတ္ ပံု..ဘီးေတြရဲ႕ သေဘာတရားေတြကို စိတ္၀င္တစား ကြမ္းတစားစားနဲ႕ သင္ၾကားေနတဲ့ ဆရာအကိုၾကီး..... သံပတ္ကုန္လို႕ ရပ္သြားတဲ့ စက္ရုပ္လို....ကြမ္းကုန္လို႕ စာအသင္ ရပ္သြားတယ္ ။
“ ေဟ့ေကာင္...........လက္ပြား..ကြမ္းတစ္ထုတ္ သြားဆြဲစမ္းကြာ “ လို႕ဆိုလာတဲ့ ဆရာ့ကို “ အကုိၾကီးကလည္း ဒါေတြ သိလုိ႕ ၾကိဳ၀ယ္လာျပီးသား ......ေရာ့အကိုၾကီး “ လို႕လက္ကမ္းလိုက္တဲ့ လက္ပြားရဲ႕ ငါးခူျပံဳးကို မသိရွာ တဲ့ အကိုၾကီးက.............
“ငါ့တပည့္ၾကီး...ဘယ္ဆိုးလို႕လဲကြ....ဒီလိုေတာ့လညး္သိတတ္သားပဲ “ လို႕ဆိုတဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းစကားနဲ႕ စာ ဆက္သင္လိုုက္တာ ....တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အဂၤလိပ္သင္ရင္း “ Gear Wheel ေယာက်ၤား “ေတြပါ ေျပာေတာ့တာပဲ ...အဂၤလိပ္စာသင္ရင္း ဘယ္လို ဂီယာ၀ွီးေယာက်ၤားလို႕ေျပာလိုက္မိမွန္းဆရာကိုယ္တိုင္လည္းမသိပါဘူးတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ တျဖည္းျဖည္း........တျဖည္းျဖည္း.......တျဖည္းျဖည္းေပါ့.................. အီေဖကိုယ္တို႕ လြယ္အိတ္ကိုယ္ စီ မ. လုိ႕ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ ။ အေၾကာင္းကေတာ့ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ စာသင္ျပရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ညကိုးနာရီေက်ာ္မွ သူမ်ားလာႏႈိးလုိ႕ နိုးရသတဲ့ေလ ။ က်ဴရွင္သင္တဲ့ အေဆာင္မွာ သူတစ္ေယာက္ပဲက်န္ခဲ့တာပါ ။ အစြမ္းျပျပီေလ.........
..................................................................................................................................................
“ ဟဲ့.....ဟဲ့....ေရာ့....နင္တို႕မွာတာ ပါလာျပီ “ ..............လို႕ေျပာလာတဲ့ ..............လက္ပြား ရဲ႕ဘာမီတြန္ လက္အကမ္းမွာ
“ဂ်ပု....ေရာ့....ေရာ့....ဒါနဲ႕ထု.....ျမန္ျမန္ထု....သူမ်ားေတြ ျမင္ေတာ့မယ္ကြာ “.......လို႕ဆိုတဲ့ ၾကက္ဖင္ရဲ႕ ဘ ာမီ တြန္ေျခမႈန္းေရး တိုက္စစ္ နဲ႕အတူ
“ေျဖ..ေျဖ......ေလ ဟာ ..ကြမ္းယာေတြကို အဆင္သင့္ေျဖထားၾကေလ “ ....လို႕ဆိုလာတဲ့ မျမ၀င္းရဲ႕ ေဆာ္ေၾသာ္သံနဲ႕ အတူ........................ ေတာက္တိုမယ္ရ ၀ိုင္းေတာ္သားမ်ားရဲ႕ ျဖန္႕ျဖဴးေရး system
“ဟဲ့ ....သိမ္း...သိမ္း....ျမန္ျမန္သိမး္.....ဟိုမွာ ၁၀ တန္းေတြ ဆငး္လာျပီ ဟ “ ....လုိ႕ဆုိတဲ့ ......ကုလားမေလး ရဲ႕ တာ၀န္ေက်စြာ ....ကင္းေစာင့္ေပးမႈေၾကာင့္ ..........လုပ္ၾကံမႈ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲၾကီးေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့တာပါ ။
......................................................................................................................................................
{ တကယ္ေတာ့ .............. ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးမိရင္ ငရဲၾကီးသလိုလို မလုပ္သင့္သလုိလို အျပစ္ ၾကီး တစ္ခု လို ျဖစ္မိေပမယ့္......အဲဒီေန႕ .....အဲဒီအခ်ိန္က......ဆရာကိုယ္တိုင္ေပ်ာ္ခဲ့တာပါ....ေနာက္တေန႕ သင္တန္းတက္ ေတာ့ စိတ္မဆိုးတဲ့ အကိုၾကီးက “ နင္တို႕ဟယ္ ..ငါ့ကိုလုပ္လိုက္တာ ...ညက ကိုးနာရီမွ ႏိုးတာဟဲ့ ဒါေတာင္ ေမေမ လာႏႈိးလုိ႕...ေမေမကေမးေသးတယ္ ..ဘာလုိ႕ဒီမွာအိပ္ေနတာလဲ့တဲ့..အိပ္ခ်င္ရင္ အိမ္မွာမအိပ္ဘူး....လို႕ ေတာင္ဆူေသးတယ္ဆိုျပီး“...ေပ်ာ္လို႕ေတာင္ ေနလိုက္ေသးတယ္ေလ ။ အဲဒီေလာက္ သူ႕အေပၚမွာ ဘယ္ သူမွ မဆိုးခဲ့ၾကသလုိ.......ကြမ္းယာထဲ ဘာမီတြန္ျဖဴးျပီး ေကွၽြးရေလာက္ေအာင္ ဆရာနဲ႕ မရင္းႏွီးက်တာပါ ။ ကိုယ္တို႕ ကေတာ့ ငယ္လည္းငယ္ ဆရာ့ကိုလည္းခ်စ္ ဆိုးလညး္ ဆိုးခဲ့တာေၾကာင့္ ခုအခ်ိန္ဆရာနဲ႕ေတြ႕လုိ႕ျပန္ ေျပာရင္ ခုအခ်ိန္အထိ ရယ္မိၾကတုန္းပဲ ..............အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမွတ္တရ အေနနဲ႕ ရွိခဲ့ၾကတာ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖစ္ရပ္ေလး ေတြပါ.............ခုအခ်ိန္ ဘယ္လိုမွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ................}
.......................................................................................................................................................
9 comments:
သယ္ရင္းေရ
ဘာမီတုန္ က်န္ေသးရင္
နည္းနည္းေလာက္ေပးပါ...
ခုတေလာ အိပ္မရလို႔ေလ...
သယ္ရင္းက ခုေတာ့လဲ ဟုတ္ေနတာပဲ...
ဘယ္အခ်ိန္ေပ်ာက္သြားအံုးမလဲတိဝူး...
ခရီးသြားရင္ သတင္းပို႔ေနာ္...
လန္ဒန္ေျမပဲယိုေရာ ပါလာလား။။။
ႏွင္း
ဟြန္းးးးးးး တီတီႏွင္းအရင္ေမးလိုက္ျပီ။
လန္ဒန္ေျမပဲယုိ ေစာင့္ေနတယ္ေနာ္။
ဘာမီတုန္ေတာ့ ေတာင္းေတာ့ဘူး။
ေဆးမလိုပဲ အရမ္းအိပ္ေနလို ့။ ဟိဟိ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ပ်ိဳပ်ိဳေရ...
အဲဒီဘာမီတြန္ေၾကာင့္ ညက ႏွစ္နာရီမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ၾကည္႔ရတာ ဘြားပ်ိဳ ေဆးမွားေပးတယ္ထင္တယ္ :)
စီစဥ္ပံုေလးက မိုက္တယ္။ရုပ္ရွင္အဖြဲ႔ ၾကေနတာပဲ။ေကာင္းတယ္ေနာ္။မေရးႏိုင္လို႔ သာဆိုတယ္ ေရးမ်ားေရး ျပဇာတ္ကလို႔ရတယ့္ ဇာတ္လမ္းပဲ။
သြားျပီေနာ္ ဘာမီတြန္တိုတိုရဲ႕..........။:P
ေအာင္မေလး..သမီးပ်ိဳခ်စ္ပံုကလန္ ့စရာ
၀မ္းႏႈတ္ေဆးမျဖစ္တာေတာ္ေသး. း)
good.
ဒီလိုလည္း လုပ္တတ္တယ္လား...
ဘာမီတြန္ေတြနဲ႕...လုပ္ၾကံတဲ့ပြဲေပါ့...
ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့မွာေပါ့....
ဟီးးးးးးးးးးးးး သမီးပ်ိဳ ... ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါလား... ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္...။ း)
ေနာင့္ သာဆရာဆို.... ၾကိမ္လုံးနဲ႕ကို ေခါင္းေဆာင္းကို တြယ္မယ္...ဟိဟိ
ေပါက္ေက်ာ္မေလး... ဟီးဟီး
Post a Comment