ၾကမၼာမုန္တိုင္း အံု႕ဆိုင္းမႈေၾကာင့္
ႏံုခ်ာစုတ္ျပဲ အိမ္အရြဲႏွင့္
၀မ္းစာမဖူ သူတို႕အူမွာ
ဆင္းရဲၾကပ္တည္း ရတက္မီး... ။
စည္းစိမ္ခံစား သူေ႒းမ်ားကား
ႀကီးမား၀င့္ထယ္ တိုက္မ်ားလယ္တြင္
ၾကံစည္ခဏ တတိုင္းရ၏
ဆင္းရဲနတၴိ ျမဴမရွိ ။
အေမာင္လူသား သူဆင္းရဲကား
ေတာင္းစားေသာ္ျငား စိတ္မပါးပဲ
သူ၏မယား သမီးသားအား
၀မ္းစာျပည့္ျငား သူၾကိဳးစား....။
ဗိုက္ေဖာင္းကိုယ္ထြား သူေ႒းမ်ားကား
ညႊန္ရာေရျဖစ္ စည္းစိမ္သစ္ႏွင့္
ေတာင္းတကင္းစြာ ရႊင္ၾကပါသည္
အျပံဳးမ်က္ႏွာ အျမဲသာ ။
ကိစၶမ်ားေျမာင္ ဤလူ႕ေဘာင္၀ယ္
သူဟာလူသား သူေတာင္းစားႏွင့္
စည္းစိမ္ခံစား ရတက္မ်ားအား
ႏႈိင္းယွဥ္ဖို႕ကား ရတက္ပြား...။
လူျဖစ္ခဲ့ရာ ဤလူ႕ရြာ၀ယ္
လူဟာလူခ်င္း အခ်င္းခ်င္းမို႕
လူျခင္းစာနာ လူ႕ကမၻာ၀ယ္
လူကိုလူျခင္း လူစိတ္ရင္းႏွင့္
လူသားဆန္ၾက လူ႕ဘ၀မွာ
လူျခင္းကူညီ အခ်ိဳးညီစို႕ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ဒီကဗ်ာေလးေတာ့ၾကိဳက္သဗ်ာ..။ ခံစားသြားပါ
တယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးေတၢပါပဲ။
္အားေပးသၢားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆက္လက္ေအာင္ျမင္ပါေစခင္ဗ်ာ။
ေပ်ာ္ပါေစ
Post a Comment